Η δύναμη της φιλίας κουρελιάζει το σκοτεινό πέπλο.
Θυμόμαστε την Άννα Βίσση να μας τραγουδά με την εκπληκτική της φωνή στο παρελθόν ότι δεν θα άλλαζε με τίποτα τα μαθητικά της χρόνια. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Beidi Guo, visual artist της developer Lantern Studio που δημιούργησε το LUNA: The Shadow Dust, δεν θα αντικαθιστούσε με τίποτα τα φοιτητικά του χρόνια. Η ιδέα του Adventure που πρόκειται να μελετήσουμε βασίζεται σε ένα φοιτητικό animation που συνέθεσε, το οποίο κινήθηκε γύρω από τρεις άξονες, έναν πύργο, ένα φεγγάρι και μια οικογένεια. Το φιλμ του Guo καθόρισε την εικαστική κατεύθυνση που θα ακολουθούσε ένας τίτλος βασισμένος σε αυτό, οι γρίφοι τους οποίους θα περιείχε όμως γεννήθηκαν από τους πειραματισμούς του ταλαντούχου καλλιτέχνη και λάτρη των σπαζοκεφαλιών.
Διατυπώνοντας τις παραπάνω ιδέες στα φιλαράκια του game designers Fox και Wuang Guan, αμφότεροι θητεύσαντες για χρόνια σε μεγάλες game developers, έριξε τον σπόρο που καρποφόρησε την indie developer Lantern Studio. Η ενοποίηση τεσσάρων (προστέθηκε ο Wang Qian στην τριάδα) ατόμων με το ίδιο όνειρο ήταν το πρώτο βήμα για την γέννηση του LUNA: The Shadow Dust. Το δεύτερο ήταν η χρηματοδότηση η οποία μοιράστηκε μεταξύ των ταπεινών οικονομικών της δημιουργικής ομάδας και των συνεισφορών των gamers που υποστήριξαν θερμά το Kickstarter campaign του LUNA. Το επιδιωκόμενο ποσό των 12 χιλιάδων δολαρίων ξεπεράστηκε και οι 1110 συνεισφέροντες επένδυσαν 17 χιλιάδες δολάρια για την υλοποίηση του Adventure. Τα λεφτά ακούγονται ψίχουλα μπροστά στα πελώρια budgets των μεγάλων developers όμως, η σκληρή δουλειά των μελών της Lantern Studio και η αγάπη τους για το LUNA, οδήγησαν σε ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι που δεν θυμίζει πρόχειρο indie.
Από τα ψηλά στα χαμηλά
Η πρώτη σκηνή της περιπέτειας μας, δοσμένη σε μορφή cinematic, είναι συγκλονιστική. Ένα αγόρι πέφτει σαν διάττοντας αστέρας από τεράστιο ύψος και η πρώτη μας σκέψη είναι ότι θα γίνει λιώμα στην πρόσκρουση με το έδαφος. Μια λαμπερή μορφή ενέργειας επεμβαίνει, περιβάλλει το αγόρι σαν ενεργειακή ασπίδα και το προσγειώνει με ασφάλεια στην επιφάνεια ενός άγνωστου πλανήτη. Σύντομα διαπιστώνουμε ότι η μορφή ενέργειας είναι ζωντανή, ακολουθεί το αγόρι για λίγο και το εγκαταλείπει, φωτίζοντας έναν τεράστιο πύργο. Ένας δρόμος έμεινε πλέον για το αγόρι, τον playable χαρακτήρα μας και αυτός οδηγεί στην ανάβαση του πύργου που αισθανόμαστε ότι έχει το ύψος του πύργους της Βαβέλ γιατί δεν μπορούμε να διακρίνουμε την κορυφή του. Το ταξίδι μας έχει έναν αμνησιακό ήρωα στο πρώτο σκέλος του, λίγα λεπτά αργότερα όμως, ένα νέο playable πρόσωπο προστίθεται στην εξερευνητική αποστολή μας. Σώζουμε και παίρνουμε για παρέα ένα ζωάκι με εμφανή γατίσια χαρακτηριστικά. Άνθρωπος και ζώο σκαρφαλώνουν τον ατελείωτο πύργο υπό την καθοδήγησή μας.
Το LUNA: The Shadow Dust είναι ένα καθαρόαιμο point & click Adventure. Ο πύργος είναι χωρισμένος σε πατώματα-levels με συγκεκριμένο θέμα και γρίφους προς επίλυση. Η δυσκολία των σπαζοκεφαλιών ακολουθεί την πορεία του πύργου, δηλαδή ανοδική, με αργό ρυθμό βέβαια ώστε να αφομοιώνουμε εύκολα τα νέα game mechanics. Η κίνηση των χαρακτήρων, ειδικά του χαριτωμένου τετράποδου που μας ακολουθεί είναι αργή. Σε άλλη περίπτωση θα μας ενοχλούσε το σύρσιμο τους από δωμάτιο σε δωμάτιο, στο LUNA όμως όχι μόνο δεν ενοχλεί, επιβάλλεται κιόλας. Αν οι χαρακτήρες έτρεχαν σαν ελάφια, η προσοχή μας θα ήταν αποσπασμένη από τον περίγυρο ο οποίος εμπεριέχει όλες τις πληροφορίες σε εικονική μορφή.
Αν δεν συμπαθήσουμε ή δεν ταυτιστούμε με τον χαρακτήρα ή τους χαρακτήρες μιας ιστορίας από την αρχή, δεν πρόκειται να μας αρέσει η παρέα τους άρα η όλη εμπειρία θα είναι βασανιστική. Στο LUNA η συμπάθεια προς το αγόρι που έπεσε από τον ουρανό και μας θυμίζει αρκετά τον Μικρό Πρίγκηπα αναπτύσσεται άμεσα. Η πρώτη εντύπωση που μας έδωσε με την λαγουδίσια κουκούλα και την αγροτική φόρμα είναι η εικόνα μιας αγρότισσας από την ανατολική Ευρώπη, μιας γυναίκας που την έχει φάει η βιοπάλη. Η εντύπωση υποχώρησε γρήγορα όμως η εύνοιά μας κερδήθηκε ήδη.
Το LUNA ακτινοβολεί την αγνότητα της παιδικής ηλικίας δίχως να είναι παιδιάστικο.
Ο δεύτερος playable χαρακτήρας απόκτησε την εύνοια μας χωρίς καν να κινηθεί από την θέση του. Διακρίνοντας το ζωάκι κάτω από ένα σωρό μπάζα μας έγινε αγαπητό και συνδεθήκαμε συναισθηματικά με το δίδυμο. Το δέσιμο δυναμώνει από level σε level και από cinematic σε cinematic, κορυφώνεται διαρκώς και, στο cinematic του φινάλε, ανοίξαμε για δεύτερη φορά τις “βρύσες” των ματιών μας, μετά το συγκινητικό τέλος του Pode που παρουσιάσαμε πρόσφατα. Συναισθηματικά το LUNA είναι σκέτος δυναμίτης, σε αφηγηματικό επίπεδο όμως χάνει λίγο την μπάλα. Μάταια αναζητούμε κείμενα και συνομιλίες που θα μας ενημερώσουν για όσα έχουν συμβεί στους χαρακτήρες μας. Η ιστορία δεν περιέχει ίχνος κειμένου (ούτε καν το menu δεν έχει λέξεις), ξετυλίγεται αποκλειστικά με οπτικά και ηχητικά ερεθίσματα, τα οποία αφθονούν.
Τα cinematics και οι τοιχογραφίες μοιάζουν με συναρμολογούμενο παζλ, του οποίου τα κομμάτια πρέπει να ενώσουμε για να αντλήσουμε νόημα. Στο αρχικό menu καταγράφονται όλα τα cinematics για να τα παρακολουθήσουμε με την σειρά και να εξάγουμε συμπεράσματα. Το κατορθώνουμε σε μεγάλο βαθμό όμως αρκετά πράγματα αφήνονται στην φαντασία μας, το ολοκληρωμένο timeline δεν είναι όσο σαφές θα έπρεπε. Τα idle animations είναι χαριτωμένα και ταιριαστά στο όλο πνεύμα των χαρακτήρων. Η ανέμελη φαγούρα του κατοικίδιου μας τονίζει την ζωική του φύση και η σκεφτική έκφραση του αγοριού την έντονη πνευματική προσπάθεια που καταβάλλει για να διασπάσει τους γρίφους-εμπόδια. Η εναλλαγή μεταξύ τους γίνεται με το πάτημα του space bar δηλαδή γρήγορα και εύκολα.
Η νικηφόρα αισθητική προσέγγιση
Η νίκη της δεύτερης διάστασης. Αυτό τον ορισμό δίνουμε στα υπέροχα γραφικά και animations του LUNA. Όλα φτιαγμένα στο χέρι με πολύ μεράκι, σχεδιασμένα καρέ καρέ. Παρά τον ταπεινό αριθμό των frames σε κάθε κίνηση, οι χαρακτήρες εξυψώνονται περπατώντας, χοροπηδώντας, πέφτοντας ή σκαρφαλώνοντας με τέτοια χάρη ώστε να νομίζουμε ότι βλέπουμε ένα comic book που ζωντάνεψε με μαγικό τρόπο. Κολλήσαμε τα μούτρα μας στο μόνιτορ από την δεύτερη κιόλας οθόνη του LUNA σε μια προσπάθεια να θαυμάσουμε τις τοιχογραφίες και να αποκρυπτογραφήσουμε την μυθική ιστορία του πλανήτη. Από level σε level λαμβάνουμε την πολυπόθητη… δόση μας από καλοσχεδιασμένα αντικείμενα, πανέμορφες ζωγραφιές και μια ανελέητη πάλη του φωτός και του σκότους για την κυριαρχία στην εικόνα.
Το soundtrack και το sound design του LUNA ικανοποίησε τις προσδοκίες μας. Τα levels διαθέτουν μια αποκλειστική μουσική υπόκρουση η οποία, ω του θαύματος, μεταλλάσσεται με την αλληλεπίδρασή μας. Ένας γρίφος στηρίζεται απόλυτα στην μουσική, οι μελωδίες συνδυάζονται με αστεία animations και φωνούλες του γατιού μας. Η μουσική είναι δισδιάστατη σαν τους χώρους που κινούμαστε. Η πρώτη διάστασή της είναι θρηνητική, μας συγκινεί βαθύτατα, ετοιμαζόμαστε να βουρκώσουμε από τις κακουχίες που αντιμετωπίζουν οι χαρακτήρες. Η δεύτερη διάστασή της είναι παραμυθένια, χαλαρώνει το μυαλό και μας θυμίζει ότι βρισκόμαστε σε έναν ονειρικό κόσμο με πολλές ομορφιές.
Η ομορφιά του LUNA μας τράβηξε αλλά δεν θα μας κρατούσε για ώρες μπροστά στην οθόνη αν δεν συνοδευόταν από τους σωστούς γρίφους. Η άνοδος στον πύργο πραγματοποιείται μόνο αν επιλύσουμε ένα σωρό πρακτικά προβλήματα που μας περιμένουν σε όλα τα levels. Το κάθε level είναι ένας μοναδικός γρίφος που δεν επαναλαμβάνεται ποτέ, ένας φαύλος κύκλος που πρέπει να σπάσουμε για να φύγουμε από την πλησιέστερη έξοδο. Η δομή τους είναι φανταστική γιατί μας εμποδίζει να διασχίσουμε ανέμελα τους χώρους, αντίθετα μας υποχρεώνει να τους σαρώσουμε με το βλέμμα μας, ανακαλύπτοντας την παραμικρή λεπτομέρεια που θα μας βοηθήσει.
Ένα button που θα φώτιζε τα σημεία ενδιαφέροντος απουσιάζει επιδεικτικά γιατί δεν χρειάζεται. Το pixel hunting περιορίζεται στο ελάχιστο επειδή τα οπτικά ίχνη που θα μας οδηγήσουν στην λύση του εκάστοτε γρίφου, αφθονούν. Οι γρίφοι είναι λογικά δομημένοι και απαιτούν την παρατήρηση του περιβάλλοντος και την δημιουργία μιας ταινίας μικρού μήκους εντός του μυαλού μας που θα οδηγεί στην λύση. Για παράδειγμα, είμαστε σε ένα δωμάτιο και βλέπουμε ότι την πόρτα της εξόδου την εμποδίζει ένα αγκαθωτό φυτό. Πως το ξεφορτωνόμαστε το ρημάδι; Χμ, το δωμάτιο έχει αρκετά μαγειρικά σκεύη, ένα μονόφθαλμο ποντίκι έτοιμο για φαγητό και ένα διακριτικό σημείωμα που απεικονίζει συγκεκριμένη συνταγή. Βρίσκουμε τρόπο να φτιάξουμε την συνταγή αλληλεπιδρώντας με την κουζίνα, ταΐζουμε το ποντίκι και το χρησιμοποιούμε σαν όπλο για να εξαφανίσουμε το φυτό με τρεις κινήσεις.
Ο σωστός σχεδιασμός του LUNA διακρίνεται από την ευκολία με την οποία επιλύουμε τους γρίφους παρατηρώντας και ενεργώντας δημιουργικά στην συνέχεια. Ο τελευταίος γρίφος της περιπέτειας είναι ο μόνος που μας επιβαρύνει νοητικά, μια πολύπλοκη διαδικασία, το τελευταίο σκέλος της οποίας μας σύγχυσε μέχρι να το αντιληφθούμε. Ο καλύτερος γρίφος σχετίζεται με τις τέσσερις εποχές του χρόνου και αναγκάζει τα δύο φιλαράκια να δράσουν σε ξεχωριστές εποχικές ζώνες έως ότου πετύχουν τον επηρεασμό της φύσης. Οι γρίφοι που παίζουν με το φως και την σκιά είναι το σήμα κατατεθέν του LUNA γιατί διαχωρίζουν τα game mechanics των χαρακτήρων μας και δίνουν έμφαση στην κεντρική του ιδέα. Αυτή είναι η αιώνια πάλη του φωτός που αντιπροσωπεύει η δυάδα μας με το σκότος που έχει καταπιεί τον κόσμο.
Πίσω στα game mechanics. Το αγόρι πιέζει διακόπτες, το ζωάκι χώνεται στις σκιές και αποκτά πρόσβαση σε μέρη απρόσιτα για το αγόρι. Οι συγκεκριμένοι γρίφοι είναι ένα συναρπαστικό θέατρο σκιών, με αφετηρία τα αντικείμενα που δημιουργούν τις σκιές και την επίδρασή τους στην αγωνιώδη πάλη του ζώου μας στην σκοτεινή πλευρά. Το manual save έχει κάνει φτερά από το παιχνίδι και έχει αντικατασταθεί από το auto save. Ας υποθέσουμε ότι επιλύσαμε το πρώτο μέρος ενός γρίφου και έχουμε ακόμα δρόμο προτού φτάσουμε στην ολοκλήρωσή του. Θέλουμε να διακόψουμε το παιχνίδι λόγω δουλειάς οπότε αποχαιρετούμε βιαστικά τους χαρακτήρες μας και βγαίνουμε στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή. Όταν επιστρέψουμε στο παιχνίδι βλέπουμε ότι, τα βήματα που κάναμε προς την επίλυση του γρίφου διαγράφηκαν και γυρίσαμε στην αρχή του level. Το auto save καθυστερεί ελαφρώς την πρόοδό μας δεν αποτελεί όμως σοβαρό πρόβλημα γιατί κανένας γρίφος δεν είναι τόσο χρονοβόρος ώστε να βαριόμαστε να τον παίξουμε από την αρχή.
A, La LUNA, La LUNA
Βλέποντας το τελικό cinematic, στρέψαμε το βλέμμα στο ρολόι μας και ένα επιφώνημα έκπληξης ακολούθησε την κίνηση. Πέρασαν μόλις πέντε ώρες από την αρχής της ανάβασης στον “μαύρο πύργο”; Η διάρκεια είναι λιγοστή και το ξεσκέπασμα ενός κρυφού φινάλε δεν μας πείθει να επαναλάβουμε τις ολοκληρωμένες διαδρομές. Για να δώσουμε 20 ευρώ για τέτοια διάρκεια θα πρέπει το video game να είναι πολύ σπέσιαλ. Το LUNA: The Shadow Dust είναι.
Έχουμε δύο λέξεις να πούμε προσωπικά στον Beidi Guo, αποστολή εξετελέσθη. Ο άνθρωπος που συνέλαβε την ιδέα του LUNA, είχε σαν στόχο να ζεστάνει τις καρδιές μας με την ιστορία του, να χαρίσει μια μαγευτική εμπειρία αντάξια ενός παραμυθιού. Το πέτυχε με το παραπάνω, προσθέτοντας στο παραμύθι του και λυπητερές πινελιές οι οποίες όξυναν την συνολική συναισθηματική φόρτιση. Τα χειροποίητα γραφικά, τα animations και τα cinematics οδήγησαν σε συσσώρευση αισθητικής ευχαρίστησης. Οι γρίφοι που έθεσε ενώπιον μας το LUNA κινητοποίησαν ευχάριστα το μυαλό δίχως να το στρεσάρουν. Το ατμοσφαιρικό soundtrack μας συντρόφεψε όμορφα σε όλη την περιπέτεια. Τα 20 ευρώ που φεύγουν από τα πορτοφόλια μας δεν αγοράζουν απλά ένα καλό παιχνίδι, εξασφαλίζουν ότι μια ταλαντούχα ομάδα ανθρώπων θα συνεχίσει να παράγει αξιόλογους τίτλους.
Θετικά:
- Όμορφα χειροποίητα γραφικά με αισθητική old school Animation film
- Ατμοσφαιρική μουσική με εναλλαγές και συμμετοχή στην δράση
- Puzzles βασισμένα στην λογική με “λογική” δυσκολία
- Προσιτός χειρισμός
- Αποφεύγει το μισητό pixel hunting
- Αξιαγάπητοι χαρακτήρες
- Επηρεάζει θετικά τα συναισθήματά μας
Αρνητικά:
- Η διατύπωση της ιστορίας σε εικόνες δυσκολεύει την κατανόησή της
- Ισχνή διάρκεια για 20 ευρώ κόστος
Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 7
Gameplay: 7.5
Σενάριο: 6.5
Αντοχή: 5
Γενικά: 7.2
Μια συγκινητική περιπέτεια με άνετα mechanics, καλούς γρίφους και εξαιρετική αισθητική.
Γιάννης Μοσχονάς
NEWS
