Nidhogg

Σουβλίστε pixels με το ξίφος σας! 

Tα PC τείνουν να μετατραπούν σε «παιχνιδότοπο» του κάθε επίδοξου developer που έχει μια καλή ιδέα στο μυαλό ενώ συνάμα δεν διαθέτει κεφάλαιο. Με τα πάμφθηνα προγράμματα που κυκλοφορούν στην αγορά ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει το πιξελιασμένο του όραμα και να το σερβίρει στην αγορά κρατώντας την αναπνοή του με την ελπίδα ο κόσμος να ανταποκριθεί σε αυτό. Το Nidhogg αποτελεί μια τέτοια περίπτωση πιξελιασμένου «έπους» φιλοτεχνημένη από τον αμερικανό developer Mark "Messhof" Essen. Το project διήρκεσε γύρω στα τέσσερα έτη διότι ο Messhof, παράλληλα με την απασχόληση του ως μοναδικού προγραμματιστή του παιχνιδιού, είχε να αντιμετωπίσει την αποφοίτηση από το κολέγιο του και την ανάληψη καθηγητικών καθηκόντων στο πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια.

Χτίζοντας το Nidhogg, o Messhof μελέτησε επισταμένα το είδος που θέλησε να το κατατάξει και πειραματίστηκε έντονα με τις κινήσεις και το περιβάλλον όπου δρουν οι χαρακτήρες του, αφήνοντας αναλλοίωτη την κεντρική ιδέα της ψηφιακής αρένας. Από την αρχή έδωσε περισσότερη βάση στην multiplayer πλευρά του Nidhogg θεωρώντας το πενιχρό σε διάρκεια single-player mode σαν προπόνηση πριν την εξόρμηση στο διαδίκτυο. Εντελώς απροσδόκητα το Nidhogg εξελίχθηκε σε «λαχείο» για τον Messhof αποσπώντας θετικές κριτικές από τα διεθνή media και πολλά βραβεία. Τα παραπάνω ήταν και ο λόγος που αποφασίσαμε να ασχοληθούμε μαζί του θέλοντας να διαπιστώσουμε αν άξιζε τον κόπο ή όχι.

Διαξιφισμοί
Αν το Nidhogg κυκλοφορούσε τον καιρό της μεγάλης δόξας των coin–op ο Messhof θα είχε γίνει πάμπλουτος και τρομακτικά δημοφιλής στους gaming κύκλους της εποχής. Το παιχνίδι είναι θαρρείς φτιαγμένο αποκλειστικά για τα arcade καθώς στην διάρκεια του δεν υφίσταται ούτε η παραμικρή υποψία πλοκής. 

Πρωταγωνιστές του δράματος είναι ένα δίδυμο ξιφομάχων που τους ξεχωρίζει κανείς μόνο από το διαφορετικό τους χρώμα, ο ένας είναι κίτρινος και ο άλλος πορτοκαλί. Αποκλειστικός σκοπός της ψηφιακής ζωής τους είναι να ξεκάνουν τον ξιφομάχο που βρίσκεται αντίκρυ τους με όλα τα διαθέσιμα μέσα δηλαδή το ξίφος και το σώμα τους. Σκοτώνοντας τον αντίπαλο και δρασκελίζοντας τις λιγοστές οθόνες των τεσσάρων επιπέδων του Nidhogg, οι ξιφομάχοι φτάνουν στο τέλος της πίστας όπου γίνονται αποδέκτες των επευφημιών ενός ξαναμμένου πλήθους και το ημερήσιο γεύμα του Níðhöggr (εξού και το όνομα του παιχνιδιού), του τρομερού δράκοντα της Σκανδιναβικής μυθολογίας.

Η απουσία σεναρίου αυτόματα με παρέπεμψε στους κερματοφάγους των arcade, αίσθηση που έγινε εντονότερη βλέποντας τα γραφικά που αποτελούν πάντρεμα του animation και της αισθητικής του πρώτου Prince of Persia με την παρανοϊκή δράση και κίνηση του Joust όπου το ύψος του playable χαρακτήρα καθόριζε το αποτέλεσμα της μάχης. Η αδιάκοπη εναλλαγή του status του ξιφομάχου μου από κυνηγού σε κυνηγημένου ανάλογα με την έκβαση της σύγκρουσης ανά οθόνη μου θύμισε ξανά την αντίστοιχη αίσθηση των arcade αριστουργημάτων Pac Man, Dig Dug κ.ο.κ. όπου η ζυγαριά της μάχης άλλαζε διαρκώς θέση μη αφήνοντας σε να επαναπαυτείς στις δάφνες σου ούτε λεπτό. Αυτό είναι και το μοναδικό ατού του Nidhogg. Η ρευστότητα της σύγκρουσης που την μια σε βρίσκει να θριαμβολογείς πάνω από τον χρωματιστό λεκέ που κάποτε ήταν ο αντίπαλος σου και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα να τρέχεις σαν τρελός να τον προλάβεις πριν φτάσει στο τέλος της πίστας.

Αν περιμένετε να μάθετε ή να απολαύσετε το σπορ της ξιφομαχίας παίζοντας το τότε θα απογοητευθείτε οικτρά!

Ο ξιφομάχος του Nidhogg είναι μια πολεμική μηχανή που χρησιμοποιεί ποικιλοτρόπως το ξίφος και το σώμα του όταν δεν έχει άλλη επιλογή. Ανάλογα με την θέση του ξίφους σε υψηλή, μεσαία και χαμηλή θέση, σούβλιζα το κορμί του αντιπάλου ή χτύπαγα πάνω στο ξίφος του αναγκαζόμενος να αλλάξω θέση μέχρι να τον ξεγελάσω και να διαπεράσω την άμυνα του. Η απότομη εναλλαγή ύψους στο ξίφος την ώρα που έχουν διασταυρωθεί τα όπλα οδηγεί στον αφοπλισμό του εχθρού και στην εύκολη εξόντωση του.

Η δράση είναι τόσο γρήγορη που μου δημιουργούσε μια αίσθηση άγχους για να προλάβω να καρφώσω τον εχθρό και με οδηγούσε σε απίθανα σκηνικά γεμάτα χαβαλέ. Υπήρχαν φορές που από την βιασύνη πέταγα το ξίφος μου στο πρόσωπο του εχθρού σαν να είναι στιλέτο και αφοπλισμένος άρχιζα τα άλματα γύρω του επιχειρώντας να τον σκοτώσω με γυμνά χέρια ή με κλωτσιά σκούπα. Σε άλλες μάχες σκαρφάλωνα σε πλατφόρμες προσπαθώντας να πέσω πάνω του, τον περίμενα σε χαμηλότερα επίπεδα του εδάφους με το ξίφος προτεταμένο ή κρυβόμουν μέσα σε σπαρτά προσπαθώντας να υπολογίσω στα τυφλά την απόσταση που μας χώριζε για να τον καρφώσω.

Τα σκηνικά αυτά είναι και οι μοναδικές αξιόλογες στιγμές του Nidhogg στο single-player κομμάτι του που τελειώνει μέσα σε μια ώρα το πολύ. Στις online μονομαχίες τα πράγματα γίνονται λίγο δυσκολότερα ή και...ευκολότερα γιατί δεν σας κρύβω ότι το A.I. είναι κολλημένο στο απαραίτητο επίπεδο δυσκολίας ώστε ο ανταγωνισμός να είναι έντονος. Στο online multiplayer υπάρχει ένα μόνο πρόβλημα, η δυσκολία ανεύρεσης αντιπάλου προφανώς επειδή δεν είναι και άπειροι αυτοί που αγόρασαν το Nidhogg. Οι μονομαχίες με φίλους στον ίδιο υπολογιστή είναι μακράν οι διασκεδαστικότερες αφού οδηγούν σε πολλές ώρες ευγενής άμιλλας μεταξύ σας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα ακουστούν βαριές κουβέντες και από τις δύο πλευρές. 

Pixelated
Στο Nidhogg η φινέτσα των σύγχρονων μηχανών γραφικών απουσιάζει με αποτέλεσμα να βλέπουμε ένα φόρο τιμής στο pixel art και τα σκουριασμένα γραφικά παλαιότερων εποχών. Οι τέσσερις περιοχές του είναι βασισμένες θεματικά σε κάστρα, ορυχεία, αγρούς και…σύννεφα με ελάχιστες όμορφες «πινελιές» να ξεχωρίζουν σαν τον κινούμενο πολυέλαιο στο κάστρο και την αντλία πετρελαίου στο ορυχείο. Αν θεωρείτε το pixel art απηρχαιωμένο και αηδιάζετε στην θέα του τότε καμία φιλότιμη προσπάθεια των ζωηρών χαρακτήρων δεν θα σας αποτρέψει από το να το σβήσετε αμέσως από τον υπολογιστή σας.

Η δουλειά που έγινε στον ηχητικό τομέα του Nidhogg είναι αντιστρόφως ανάλογη της μίζερης γραφικής απεικόνισης του κόσμου του. Το soundtrack ανέλαβε να διεκπεραιώσει ο μουσικός συνθέτης και παραγωγός Daedalus. Με την παραγωγή αρκετών άλμπουμ στο ενεργητικό του, ο Daedalus αποδείχτηκε ο κατάλληλος άνθρωπος για να επενδύσει μουσικά το Nidhogg και να προσδώσει αξία στην οπτική του μετριότητα. Από τα μουσικά κομμάτια που συνέθεσε για έκαστο εκ των τεσσάρων επιπέδων προσωπικά ξεχώρισα τα Wilds και Mines. Στο πρώτο οι μουσικές νότες εκφράζουν το μεγαλείο της φύσης σε συνδυασμό με μια πένθιμη νότα που αντικατοπτρίζει τον αέναο κύκλο της ζωής και του θανάτου που εξελίσσεται εντός της. Στο Mines ο Daedalus χρησιμοποιεί σκληρούς ήχους που εκτυλίσσονται ρυθμικά δημιουργώντας μουσικά την αίσθηση ατόμων που φτυαρίζουν χώμα και μηχανών σε πλήρη λειτουργία.

Μεσαιωνική ξιφομαχία με γραφικά της… ίδιας εποχής!
Το Nidhogg δεν απευθύνεται σε όλους τους gamers αλλά μόνο σε όσους είναι συνηθισμένοι στην αισθητική και τους μηχανισμούς των παλιών coin-op. Τα πιξελιασμένα γραφικά του θυμίζουν φτωχό συγγενή των σύγχρονων games και το αξιόλογο animation του σε συνδυασμό με την γρήγορη και διασκεδαστική δράση δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την τιμή των 15 ευρώ στο Steam. Αν έχετε κολλητούς φίλους με ελεύθερο χρόνο και διάθεση για videogame κόντρες τότε μπορείτε να περιμένετε μέχρι να το βρείτε σε πιο συμφέρουσα τιμή για να το αγοράσετε.

Θετικά:
- Γρήγορος ρυθμός και καταιγιστική δράση
- Εκπαιδεύει το μυαλό σας στις γρήγορες αποφάσεις και τα αντανακλαστικά σας
- To soundtrack είναι μια μοναδική ακουστική εμπειρία

Αρνητικά:
- Pixel art γραφικά εκτός τόπου και χρόνου ακόμα και για τα retro δεδομένα
- Μηδαμινή διάρκεια στο single-player mode
- Λιγοστές τοποθεσίες
- Επαναλαμβανόμενο gameplay
- Υψηλή τιμή για το περιεχόμενό του

Βαθμολογία
Γραφικά: 3.5
Ήχος: 7
Gameplay: 7
Αντοχή: 4
Γενικά: 6

Θα σας κάνει να αισθανθείτε νοσταλγία για τις coin-op εποχές αλλά θα το βαρεθείτε γρήγορα.

Γιάννης Μοσχονάς