Temple of Elemental Evil

Επιστροφή στον θρυλικό ναό του Greyhawk.

Το Dungeons & Dragons είναι το δημοφιλέστερο επιτραπέζιο RPG, προσφέροντας ένα έτοιμο σύστημα κανόνων αλλά και ένα μεγάλο δυνητικό αγοραστικό κοινό σε οποιαδήποτε εταιρεία καταφέρει να εξασφαλίσει τα απαραίτητα δικαιώματα για να αναπτύξει games βασισμένα σε αυτό. Στο παρελθόν έχει αποτελέσει την βάση για ιστορικά games οπως οι σειρές Eye of the Beholder, Baldur’s Gate, Icewind Dale, Neverwinter Nights και το Planescape: Torment. Όταν λοιπόν η Troika Games ανέλαβε να αναπτύξει το πρώτο παιχνίδι της νέας τότε έκδοσης 3.5 του D&d με την ευλογία της Atari και βασισμένο στην ιστορική περιπέτεια Temple of Elemental Evil, ο πήχης μπήκε ψηλά από την αρχή.

Αρχαία πνεύματα του κακού, μεταμορφώστε αυτό το σάπιο κτίριο
Το εισαγωγικό βίντεο σας συνοψίζει τα γεγονότα πριν την έναρξη του παιχνιδιού, βασικά την ακμή του ομώνυμου ναού και το Battle of Emridy Meadows, κατά το οποίο ο ναός καταστράφηκε και σφραγίστηκε. Η ιστορία σας ξεκινά δέκα χρόνια αργότερα, με την άφιξη των ηρώων σας στο Hommlet, ένα κοντινό χωριό που αποτέλεσε την βάση των δυνάμεων που εναντιώθηκαν στον ναό. Αφού εξερευνήσετε το χωριό και λύσετε ορισμένα προβλήματα των κατοίκων του, θα μάθετε για το Nulb, έναν οικισμό παρανόμων που ιστορικά ήταν φίλα προσκείμενοι στις δυνάμεις του Elemental Evil, καθώς και για τον ίδιο το ναό που φαίνεται να επιστρέφει, προτού κατεβείτε στα μπουντρούμια του για να σταματήσετε την επάνοδό του.

Παρά τον τίτλο του, το σενάριο του παιχνιδιού καλύπτει δύο περιπέτειες, την Village of Hommlet και την Temple of Elemental Evil, οι οποίες μάλιστα έχουν σκόπιμα φτιαχτεί προκειμένου να μπορούν να παιχτούν διαδοχικά. Ενώ λοιπόν το παιχνίδι ακολουθεί πιστά αυτές τις δύο πηγές του, όσοι αγνοούν αυτή την πολύ σημαντική πληροφορία διατρέχουν τον κίνδυνο να προσπεράσουν το Hommlet και τα quests των κατοίκων του για να ορμήσουν στα dungeons του ναού, με αποτέλεσμα να βρεθούν αντιμέτωποι με θανάσιμες προκλήσεις που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν χωρίς οι χαρακτήρες τους να ανέβουν πρώτα μερικά level.

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Hommlet
Το παιχνίδι ξεκινά με την επιλογή party alignment, μια ηθική άγκυρα της ομάδας σας στον άξονα καλό-κακό και νόμος-χάος. Οι χαρακτήρες που θα ενταχθούν στην ομάδα σας θα πρέπει να ανήκουν στο ίδιο ή παραπλήσια alignments, αποφεύγεται επομένως η ύπαρξη διαμετρικά αντίθετων χαρακτήρων στην ίδια ομάδα. Στη συνέχεια, επιλέγετε από έναν έως πέντε χαρακτήρες για το party σας, από τους έτοιμους που διαθέτει το παιχνίδι είτε φτιάχνοντας αυτούς που επιθυμείτε.

Η εισαγωγή που ακολουθεί εξαρτάται από το party alignment που επιλέξατε, επομένως υπάρχουν 9 διαφορετικές, λειτουργούν δε ως ένα άτυπο tutorial πριν την άφιξή σας στο Hommlet, όπου και ξεκινάει πραγματικά το παιχνίδι. Πέρα δηλαδή από μια αφηγηματική αφετηρία και γνωριμία με τα mechanics του παιχνιδιού, η εισαγωγή αποτελεί την δικαιολογία για να βρεθείτε στο Hommlet με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ενώ σας δίνει και το όνομα κάποιου NPC που θα πρέπει να συναντήσετε εκεί, μια κατεύθυνση δηλαδή ως προς το τι να κάνετε όταν θα φτάσετε τελικά στον προορισμό σας.

Ακριβώς ότι γράφουν τα βιβλία
Πέραν της εισαγωγής, το Temple of Elemental Evil θα μπορούσε να χωριστεί σε τέσσερα βασικά κεφάλαια. Το πρώτο, όπου εξερευνάτε το Hommlet μέχρι να μάθετε για κάποιους ληστές που έχουν καταλάβει ένα κτίριο στα περίχωρά του, το δεύτερο όπου επισκέπτεστε το χωριό του Nulb, το τρίτο όπου εξερευνάτε τον ομώνυμο ναό και ανάλογα με την επιλογή που θα κάνετε στο τέλος, το τέταρτο κεφάλαιο όπου ολοκληρώνεται η περιπέτειά σας. Το αποτέλεσμα είναι τέσσερις διαφορετικοί τερματισμοί που μπορεί να έχετε και τουλάχιστον 50 ώρες παιχνιδιού, οι οποίες πολύ εύκολα διπλασιάζονται αν προσπαθήσετε να ολοκληρώσετε όλα τα side quests ή απλά δυσκολευτείτε σε αρκετές μάχες.

Παρά την ελευθερία που φαίνεται να σας προσφέρει με τα διάφορα party alignments και τις επιλογές σε διάλογο και κομβικά σημεία του σεναρίου, το Temple of Elemental Evil δεν έχει κάποια φαντασμαγορική ιστορία να διηγηθεί ή χαρακτήρες με βάθος να παρουσιάσει. Το κορυφαίο ίσως σημείο του σε αυτό το κομμάτι είναι η δυνατότητα να ξεγελάσετε ένα ή περισσότερα από τα τέσσερα factions του ναού (που αντιστοιχούν στα τέσσερα στοιχεία της φωτιάς, του νερού, της γης και του αέρα) είτε ως μέλη του εάν φορέσετε ρόμπες που κλέψατε από κάποιο κουφάρι είτε να στρέψετε το ένα εναντίον του άλλου. Πέραν αυτού, το παιχνίδι είναι ένα παλαιάς κοπής εκτεταμένο dungeon crawl με μπόλικη μάχη, όσο κι αν προσπαθεί να διανθίσει αυτήν την εμπειρία με διαλόγους και NPCs.

To Temple of Elemental Evil χρησιμοποιεί τους κανόνες της αναβαθμισμένης τρίτης έκδοσης (3.5) του D&d, προσπαθώντας να αποδώσει πιστά το gameplay της αντίστοιχης επιτραπέζιας εμπειρίας. Οι διάλογοι εξελίσσονται όπως γίνεται συνήθως στα περισσότερα παρόμοια isometric RPG του είδους, βάσει διαφόρων επιλογών που κάνετε από τις διαθέσιμες σε κάθε φάση, με επιπλέον δυνατότητες ανάλογα εάν ο χαρακτήρας που επιλέξατε να μιλήσει έχει ορισμένα social skills. Οι εν λόγω επιλογές αναγράφονται με διαφορετικό χρώμα για να ξεχωρίζουν, οδηγούν όμως σε skill check και άρα δεν έχουν και εξασφαλισμένη την επιτυχία. Η μάχη είναι turn-based με κάθε εμπλεκόμενο να δρα διαδοχικά, ενώ στα πλαίσια της αποτελεσματικότερης αναπαράστασης του επιτραπέζιου D&d, το παιχνίδι έχει και επιλογή Ironman mode. Εάν διαλέξετε κάτι τέτοιο, το μόνο save που λαμβάνει χώρα θα είναι κατά την έξοδό σας από το παιχνίδι, επομένως τα όποια λάθη γίνουν είναι μόνιμα και δεν θα μπορείτε να κάνετε load από προηγούμενο σημείο για να δοκιμάσετε ξανά.

Ο βασικός τρόπος αλληλεπίδρασης με το παιχνίδι είναι το radial menu που εμφανίζεται όταν κάνετε δεξί κλικ έχοντας επιλέξει κάποιον χαρακτήρα. Γύρω από ένα μικρό πορτραίτο του ενεργού χαρακτήρα (ως υπενθύμιση ή διευκρίνιση) υπάρχει ένας κύκλος με πέντε επιλογές που αντιστοιχούν στο inventory, τα skills, τα feats, τα ξόρκια και τα abilities του. Πατώντας σε κάποιο από αυτά, θα μεταφερθείτε στο αντίστοιχο τμήμα του character sheet. Για μεγαλύτερη ευκολία στον έλεγχο και την χρήση τους όμως, κρατώντας τον δείκτη πάνω από κάποιο από τα πέντε σύμβολα του radial menu, το κομμάτι αυτό θα επεκταθεί με ένα υπο-μενού από το οποίο μπορείτε να τσεκάρετε στα γρήγορα τις διαθέσιμες επιλογές σας και να ενεργοποιήσετε κάποια από αυτές εάν θέλετε.

Ο παραπάνω τρόπος λειτουργίας ανθίζει κυριολεκτικά (μιας και ο σχεδιασμός του μοιάζει κάπως με λουλούδι) όταν βρίσκεστε σε μάχη, καθώς οι διαθέσιμες επιλογές πολλαπλασιάζονται και μπορεί να βρεθείτε σε τρίτο ή τέταρτο υπο-μενού μέχρι να βρείτε αυτό που αναζητάτε. Η έκδοση 3.5 του D&d έχει κατακριθεί ιδιαίτερα ως περίπλοκη, μηχανιστική και μη λειτουργική, επομένως το Temple of Elemental Evil προσπαθεί να την αποδώσει πειστικά αλλά ταυτόχρονα με τον πιο εύληπτο, εύχρηστο και μαζεμένο τρόπο που μπορεί. Από αυτή την άποψη, έχει μια δύσκολη αποστολή με μια δύσκολη πρώτη ύλη, καταφέρνει ωστόσο να προσφέρει την καλύτερη δυνατή εμπειρία που μπορεί.

Μία προσπάθεια για πιστή απόδοση του Dungeons & Dragons που όμως εμποδίζεται από την δύσχρηστη εκτέλεσή της

Όπως προαναφέρθηκε, οι μάχες είναι ιδιαίτερα δύσκολες, ειδικά εάν βιαστείτε να παρακάμψετε τα διάφορα quests και κατευθυνθείτε αμέσως προς τον τελικό σας προορισμό. Ακόμη όμως και με μερικά levels ή ενισχύσεις, μιας και μπορείτε να προσλάβετε έως και τρεις NPCs συν τα διάφορα ζώα που πιθανόν θα έχουν οι Rangers ή Druids της ομάδας σας, η δυσκολία ποτέ δεν μειώνεται σε βαθμό που να βγάζετε άνετα τις διάφορες μάχες. Το Temple of Elemental Evil, όπως ακριβώς και οι περιπέτειες στις οποίες βασίζεται, είναι δύσκολο και θανάσιμο. Όχι ίσως στον βαθμό ενός Souls-like παιχνιδιού, αλλά πολύ σπάνια θα βρεθείτε σε μια μάχη όπου θα φέρεστε απερίσκεπτα χωρίς να σας νοιάζουν οι συνέπειες.

Το πραγματικό πρόβλημα του Temple of Elemental Evil είναι δυσκολεύει τη ζωή σας χωρίς λόγο σε ασήμαντα πράγματα με τεράστιο κόστος για τους χαρακτήρες του party αλλά και για τα νεύρα σας. Η χαρακτηριστικότερη ίσως περίπτωση είναι το σύστημα pathfinding του, το οποίο μπορεί να κολλήσει λίγο κατά την εξερεύνηση και να αφήσει πίσω μερικούς ήρωες αλλά εντός μάχης, μπορεί να τους κοστίσει την ζωή τους. Οι γνώστες των κανόνων του D&d ξέρουν την περίφημη Attack of Opportunity, συνοπτικά μια δωρεάν επίθεση που έχει μια μονάδα εάν ένας αντίπαλος ρίξει για λίγο τις άμυνές του. Η συχνότερη περίπτωση είναι η άτακτη υποχώρηση, ή όταν η πορεία μιας μονάδας περνάει για λίγο κοντά από αντίπαλο, ο οποίος κερδίζει δωρεάν την ευκαιρία να της ρίξει μια ξώφαλτση προτού απομακρυνθεί ξανά. Ο μόνος ωστόσο τρόπος να γνωρίζετε από πριν την πορεία ενός χαρακτήρα σας κι αν ρισκάρει να δεχτεί κάτι τέτοιο, είναι να επιλέξετε το move μέσω του radial menu. Αν δηλαδή απλά πάτε το ποντίκι πάνω από κάποιον αντίπαλο κι ο δείκτης αλλάξει σε σπαθί για να υποδηλώσει ότι μπορείτε να επιτεθείτε, κάνοντας κλικ θα επιλεγεί αυτόματα η συντομότερη πορεία, την οποία θα δείτε μόνον καθώς αυτή εκτελείται και πιθανότατα ο ήρωάς σας δέχεται χτυπήματα για τα οποία δεν είχατε κάποια προειδοποίηση. Κι ακόμα κι αν συνηθίσετε να επιλέγετε Move κι έπειτα Attack, και πάλι υπάρχουν συγκεκριμένες αυτοτελείς επιλογές όπως το Charge όπου πάλι δεν μπορείτε να δείτε από πριν την πορεία του ήρωά σας.

Το παραπάνω είναι ένα παράδειγμα των διάφορων περιπτώσεων όπου το interface του παιχνιδιού θα σας κάνει τη ζωή δύσκολη χωρίς λόγο κι ίσως να μην ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα, εάν δεν σας είχε ήδη προηγουμένως ροκανίσει τα νεύρα αργά και σταθερά με διάφορα μικροπροβλήματα. Πολλά εικονίδια είναι μικρά και δεν πατιούνται εύκολα, όπως τα βελάκια για να ανεβάσετε skills όταν κάνετε level up, ενώ άλλα μπορεί να δείχνουν μεγάλα αλλά στην πραγματικότητα έχουν μία πιο μικρή επιφάνεια εντός της οποίας θα πρέπει να πάτε τον δείκτη, να περιμένετε λίγο ώστε αυτή να φωτιστεί και μετά να πατήσετε. Τα παραπάνω προκαλούν επιπλέον αγανάκτηση όταν πρέπει να διαχειριστείτε το inventory πέντε έως οκτώ χαρακτήρων όπου κάθε αντικείμενο πρέπει να γίνει αυτοτελώς drag and drop, είτε για να το δώσετε σε άλλον χαρακτήρα είτε για να το σύρετε στο inventory κάποιου εμπόρου για να το πουλήσετε.

Γνώριμος πυρήνας σε καλογυαλισμένο περιτύλιγμα
Τόσο το Neverwinter Nights όσο και το Pool of Radiance: Ruins of Myth Drannor είχαν προσπαθήσει να φέρουν τα isometric RPGs στην τρισδιάστατη εποχή, το πρώτο με πιο γωνιώδη γραφικά και πλήρως περιστρεφόμενη κάμερα, ενώ το δεύτερο με στατική κάμερα και μια απλή αναβάθμιση του κλασικού μοντέλου ώστε να φαίνεται λιγότερο ζωγραφιστό και περισσότερο ψευδοτρισδιάστατο. Το Temple of Elemental Evil ακολουθεί την δεύτερη μέθοδο και το αποτέλεσμα είναι όχι μόνο εντυπωσιακό για τα δεδομένα του 2003 αλλά κάτι που στέκει ακόμη μέχρι και σήμερα χωρίς να κάνει τα μάτια σας να πονάνε και μόνο που το βλέπουν.

Τα ελάχιστα βίντεο χρησιμοποιούνται με φειδώ για να τονίσουν κομβικά σημεία του παιχνιδιού, ενώ τα τοπία είναι καλοσχεδιασμένα είτε πρόκειται για εξωτερικούς ή εσωτερικούς χώρους. Ενίοτε βέβαια η θέση της κάμερας έχει ως αποτέλεσμα να μην φαίνεται άμεσα κάποια διαδρομή λόγω ενός ογκώδους αντικειμένου στο προσκήνιο που την καλύπτει, ενώ δυστυχώς απουσιάζει η δυνατότητα να γίνουν πιο διάφανοι ορισμένοι τοίχοι πίσω από τους οποίους βρίσκονται μονάδες, γεγονός που δυσκολεύει ορισμένες μάχες αν η συμπλοκή γίνει σε σημείο που μπλοκάρεται η ορατότητα.

Τα μοντέλα των ηρώων σας είναι αρκετά ευκρινή ώστε να μπορείτε εύκολα να ξεχωρίσετε τον κάθε χαρακτήρα, ενώ θα συναντήσετε διάφορα cosmetic αντικείμενα όπως κράνη, γάντια και μπότες διαφόρων ειδών, με το καθένα να αλλάζει αισθητά την εμφάνιση του αντίστοιχου 3D model, κάτι που κατά το χρόνο κυκλοφορίας του Temple of Elemental Evil συναντούσε κανείς μόνο σε ορισμένα MMORPG. Αντίστοιχα καλοδουλεμένα είναι και τα μοντέλα των αντιπάλων σας που δείχνουν ρεαλιστικά κι όχι καρτουνίστικα, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα δύσκολο όταν πρόκειται για φανταστικά πλάσματα ενός D&d κόσμου. Τα animations τους αλλά και τα οπτικά εφέ από τις διάφορες ικανότητες και ξόρκια που ενεργοποιούν οι μονάδες είναι λεπτομερή και προσεγμένα, ακόμη και σε περιπτώσεις όπου στην μάχη εμπλέκονται 20 ή και περισσότερα μοντέλα ταυτόχρονα.

Περισσότερα λόγια, λιγότερη μουσική
Όσον αφορά τον ηχητικό τομέα, το Temple of Elemental Evil επενδύει στο voice acting εις βάρος της μουσικής ή των ambient ήχων. Εκτός δηλαδή από voice packs με διάφορες ατάκες για τους ήρωές σας, θα πετύχετε voice acting σε αρκετά πολλές περιπτώσεις συνομιλιών σας με NPCs, κάτι που τα games αυτού του είδους συνήθως παρέλειπαν καθώς μπορούσατε να δείτε την συνομιλία ως γραπτό κείμενο. Η αλήθεια είναι ότι οι πιθανές διακλαδώσεις των διαλόγων σε ένα RPG είναι δύσκολο να αποδοθούν όλες από ηθοποιούς, αλλά τουλάχιστον στο Temple of Elemental Evil έχουν ηχογραφηθεί πολλές από τις πρώτες κουβέντες και τα καλωσορίσματα, καθώς επίσης και κομβικά σημεία ορισμένων συζητήσεων.

Όπως αναφέρθηκε, η έμφαση που δόθηκε στο voice acting μάλλον έγινε εις βάρος των ηχητικών εφέ και της μουσικής. Η απλή ανταλλαγή χτυπημάτων καλύπτεται με τους απαραίτητους ήχους κι επιφωνήματα, ωστόσο η μαγεία δεν ενισχύεται με την απαιτούμενη ηχητική ένταση, με αποτέλεσμα να κάνετε cast μαγείες που γεμίζουν την οθόνη εκρήξεις αλλά τα αυτιά σας να ακούνε κάτι που μοιάζει περισσότερο με κάποιο αεροβόλο. Αντίστοιχα, ακόμη κι αν υποτεθεί ότι η Troika Games σκοπίμως απέφυγε την χρήση μουσικής ώστε να αποδώσει την απόκοσμη ησυχία του ναού που χαρίζει το όνομά του στο παιχνίδι, οι ambient ήχοι που επέλεξε αποδίδουν μεν την ατμόσφαιρα κάθε τοποθεσίας, είναι όμως σύντομοι και μικροί σε διάρκεια, με αποτέλεσμα μετά από λίγο να μοιάζουν επαναλαμβανόμενοι και ίσως λιγάκι ενοχλητικοί.

Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις
Συμπερασματικά, το Temple of Elemental Evil είναι ξεκάθαρα μια απόπειρα για την όσο το δυνατόν πιο πιστή απόδοση του 3.5 D&d ruleset, σε τέτοιο βαθμό που εν τέλει καταλήγει να είναι θύμα της ίδιας του της αφοσίωσης. Βασισμένο σε δύο ιστορικές και δοκιμασμένες περιπέτειες που εκτυλίσσονται στον κόσμο του Greyhawk, μια ευχάριστη αλλαγή από την επανάληψη των πολυπαιγμένων Forgotten Realms, στην ουσία προσφέρει την εμπειρία ενός εκτεταμένου dungeon crawl με πολύ λίγα στοιχεία διαλόγου και σεναρίου, ενώ μπορείτε να το αποκτήσετε ακόμη και σήμερα μέσω GOG για μόλις πέντε ευρώ.

Η εκτέλεσή του όμως σίγουρα ήθελε λιγότερη προσήλωση στο γράμμα των κανόνων του D&d και μια καλύτερη προσαρμογή στο video game format καθαυτό, προκειμένου να είναι πιο λειτουργικό και εύχρηστο στην πράξη. Ειδικά εφόσον πρόκεται για ένα fantasy RPG, οι μπόλικες μάχες του χρειάζονται ταχύτερο ρυθμό και γρηγορότερη ροή ώστε να μην φτάνει να γίνεται τόσο tactical που να θυμίζει περισσότερο XCOM.

Θετικά:
- Βασισμένο σε δύο κλασικές περιπέτειες του Dungeons & Dragons
- Πιστή μεταφορά των κανόνων της 3.5 έκδοσης του D&d
- Το υψηλό αλλά όχι ακατόρθωτο επίπεδο δυσκολίας φροντίζει να μην βαριέστε σε καμία μάχη
- Καλοφτιαγμένα γραφικά που αντέχουν στο χρόνο
- Ποιοτικό voice acting σε μεγαλύτερη ποσότητα από το αναμενόμενο

 Αρνητικά:
- Δύσχρηστο interface
- Υψηλή πιθανότητα να βρεθείτε σε μάχες που δεν μπορείτε ακόμη να κερδίσετε
- Οι μονάδες σας συχνά δέχονται επιπλέον χτυπήματα λόγω του κακού pathfinding
- Ελλείψεις σε μουσική και ηχητικά εφέ
- Μεγάλη διάρκεια αλλά ελάχιστο replay value

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 7
Gameplay: 7.5
Σενάριο: 6
Αντοχή: 6
Γενικά: 7.3 

Μία λιγότερο γνωστή αλλά εξίσου καλή μεταφορά του Dungeons & Dragons στα PC.

Γιάννης Παπαργυρίου