Παίζω video games από τότε που θυμάμαι τον ευατό μου. Από Arcade στην γειτονιά μέχρι ATARI, Sega μετά Playstaion κοκ. Όταν γνώρισα τη γυναίκα που έμελε μετά από 10 χρόνια να με παντρευτεί τις το είχα ξεκαθαρίσει. Δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν κάνω ναρκωτικά αλλά είμαι άρρωστος με το ποδόσφαιρο και το Playstation. Τότε γέλασε μάλλον δεν το είχε καταλάβει.

Το πρώτο μληνυμα ήρθε μετά από κανένα τρίμηνο όταν τις είπα ότι θα έρθουν τα παιδιά για να παίξουμε PRO. Στις 18:00. Όταν η ώρα πήγε 00:30 προσπαθούσε να καταλάβει πως γίνεται να παίζουμε τόσην ώρα Playstation. Γυναίκες !!!!

Το δεύτερο ήταν περίπου 6 χρόνια μετά. Όταν έγινα πρώτη φορά Νονός και ο κουμπάρος μου, μου έφερε δώρο το Playstation 4. “29 χρονών μαντράχαλος τι να το κάνεις; Αφού έχεις το 3»… Άσε μας κουκλίτσα μου.

Έναν χρόνο μετά συγκατοικίσαμε. Λίγες μερες μετά έχω ρεπό και έχω λιώσει. GTA V. Έρχετε μετά από δύο ώρες να με ρωτήσει αν σκοπεύω να τελειώσω.  «Δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω» ήταν η απάντησή μου και ήρθε να κάτσει δίπλα μου  να δει με τι ασχολούμε. « Να εδώ έχω απαγάγει αυτή τη γριά και σκοπεύω να ζητήσω λίτρα για να έρθει ο μαφιόζος άντρας της και να τον σκοτώσω…..» « Παιδί μου είσαι καθυστερημένο;;;;;»

Η απορία της γυναίκας μου είναι πως ένας άνθρωπος που έχει τελειώσει πανεπιστήμιο μιλάει δύο γλώσσες, κάνει συνέχεια outdoor δραστηριότητες μπορεί να κάθετε κολλημένος για ώρες μπροστά σε μία τηλεόραση είτε να παίζει ποδόσφαιρο , και να πανηγυρίζει τα γκολ λες και είναι κανονικός αγώνας, είτε να (όπως λέει κι αυτή) σκοτώνει τέρατα.

Δεν μάσησα όμως. Πλέον το έχει αποδεχτεί.  Φυσικά δεν παίζω τις ώρες που έπαιζα παλιά (υπάρχει και ένα παιδί πλέον, που θα μεγαλώσει και θα παίζει και αυτός ότι κι αν λέει η μαμά) αλλά μπορώ να παίζω ότι έχω καταφέρει και παίζω καθημερινά.

Γι’ αυτό θέλω να πω σε όσους βρεθούν σε παρόμοια κατάσταση, υπομονή. Θα γκρινιάξει λίγο στην αρχή αλλά μετά θα το αποδεχτεί.