Reviews written by Νικολής Ασημάκης

Την πρώτη φορά που είδα video από το συγκεκριμένο παιχνίδι, στην beta, δεν με είχε εντυπωσιάσει. Μου είχε φανεί βαρετό και το γεγονός ότι είναι μόνο Online, δεν βοήθησε την κατάσταση (για όσους δεν ξέρουν, βαριέμαι και παρατάω εύκολα τα online παιχνίδια). Σιγά σιγά όμως αυτό που έβλεπα άρχισε να μου αρέσει. Μου έφερνε στο μυαλό το Team Fortress 2, που λάτρεψα, με περισσότερους μοναδικούς χαρακτήρες. Οπότε μπήκα στο τρυπάκι να το πάρω.

Μετά από σχεδόν 20 ώρες ενασχόλησης πλέον, έχω να πω ότι μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι αυτό που περίμενα, ένα πιο καλοπισμένο και με περιεχόμενο Team Fortress 2. Όμως δεν ξεφεύγει από κάποια προβλήματα.

Αναλυτικότερα, το cast είναι λατρεία. Έφτιαξαν ένα σύμπαν από το οποίο βγαίνουν με φυσικό τρόπο διαφορετικοί και μοναδικοί χαρακτήρες. Αυτά τα δυο στοιχεία δεν μένουν μόνο στην εμφάνιση, αλλά έχουν και άμεσο αντίκτυπο στο gameplay. Αυτό έρχεται μέσω τόσο των όπλων που έχει ο κάθε χαρακτήρας (κάποιοι έχουν μόνο ένα main, κάποιοι έχουν ένα main και ένα secondary όπλο, κάποιοι έχουν ένα όπλο, αλλά με δυο modes), όσο και των μοναδικών ικανοτήτων τους. Π.χ. η Mercy αν βλέπει έναν συμπαίκτη της, μπορεί να "πετάξει" προς αυτόν ή η Phara έχει jet pack. Ωραία στοιχεία είναι και οι μοναδικές ατάκες, stances κλπ του κάθε χαρακτήρα, που προσδίσει στο character development. Τέλος, στην αρχή του ματς, μπορεί ο παίκτης να ακούσει μικρές συζητήσεις μεταξύ χαρακτήρων, που teaseάρουν την πλοκή που είδαμε κυρίως στα animated shorts.

Το gameplay του είναι το κλασικό που έχει δει όποιος έχει παίξει Team Fortress 2. First-Person Shooter σε μεγάλες πίστες με κρυφά μονοπάτια και καταιγιστική δράση. Εδώ, όμως, κάνουν τη μεγάλη διαφορά τα active skills κάθε χαρακτήρα, όπως και οι ulti, που μπορούν να αλλάξουν με χρήση τη σωστή στιγμή τη ροή ενός παιχνιδιού.

Οι χάρτες είναι αναλυτικοί και λεπτομερείς. Ο καθένας είναι στημένος για ένα από τα τρία διαφορετικά modes, είτε capture point, είτε μεταφορά του payload είτε συνδυασμός τους. Το μόνο "κακό" που βρήκα σε αυτό τον τομέα είναι ότι οι χάρτες είναι σχετικά λίγοι και τα modes ακόμα λιγότερα. Θα ήθελε μια μεγαλύτερη ποικιλία που ευελπιστώ να μπει με updates.

Σαν μενού, πλέον περιλαμβάνει quick game, game vs ai, ranked και ένα mode που αλλάζει κάθε βδομάδα και έχει special όρους ανά βδομάδα. Το δεύτερο και το τρίτο δεν τα έχω ακουμπήσει, και δεν παίζει κιόλας. Αφενώς δεν μου αρέσει να παίζω με mobs, αφετέρου στο ranked παίζουν κυρίως ή οι πολλοί καλοί ή οι trolls. Στα "normal" είναι πιο χαλαρός κόσμος για τα ματσάκια που θέλω να παίξω μέσα στη μέρα.

Τέλος, το σύστημα με τα cosmetics κλπ είναι αρκετά ωραίο. Περιμένω πως και πως να παίρνω level για να ξεκλειδώσω το επόμενο κουτί και να δω τι έχει μέσα. Δυστυχώς, τα spray πέφτουν άφθονα και καταλήγει λίγο χαζό από μια φάση και μετά. Ξέρω, είναι cosmetics, αλλά πιστεύω θα μπορούσε να είχε φτιαχτεί κάπως καλύτερα. Άλλα στοιχεία που λείπουν είναι ένα match history.

Σε γενικές γραμμές είναι ένα πολύ εθιστικό παιχνίδι το οποίο είναι αρκετά τίμιο γι'αυτό που δίνει. Δεν ξέρω κατά πόσο θα άξιζε σε full price βέβαια.

Θετικά:
- Πολλοί χαρακτήρες
- Εθιστικό gameplay και μηχανισμοί
- Καλοδουλεμένες πίστες
- Η αίσθηση του να ανοίγεις loot box
- Δωρεάν υλικό που θα έρθει μέσω updates
- Το level δεν επηρεάζει άμεσα το παιχνίδι

Αρνητικά:
- Λίγα mods
- Σχετικά λίγες πίστες
- Το σύστημα με τα Loot boxes μπορούσε να ήταν καλύτερο
- Έλλειψη διάφορων στοιχείων (π.χ. match history)

Το νέο πόνημα της Paradox στον χώρο των Grand Strategy, που αυτή δημιούργησε. Πως ανταπεξέρχεται όμως;

Πρώτο πράγμα που πρέπει να πούμε είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της "σειράς" του είδους, τολμά να τοποθετεί ένα παιχνίδι της στο διάστημα. Αυτό από μόνο του εξάπτει τις φαντασίες των φανς από την πρώτη ανακοίνωσή του.

Στην πράξη πρέπει να χωρίσουμε το παιχνίδι σε τομείς για να το δούμε καλύτερα. Νομίζω ο καλύτερος διαχωρισμός είναι "grand strategy", "μάχες" και "περιπέτεια".

Στο Grand Strategy τα πράγματα είναι αρκετά κλασικά. Για ακόμα μια φορά βλέπουμε ένα βαθύ παιχνίδι στρατηγικής από την Paradox, με δικούς του μοναδικούς μηχανισμούς που το κάνουν να ξεχωρίζει. Σύστημα διαχείρισης πλανητών (τόσο των κτηρίων που χτίζονται όσο και των πληθυσμών που υπάρχουν!), διαχείριση αυτοκρατορίας, στόλων, χαρακτήρων με ειδικά στατιστικά (κυβερνήτες, πλοίαρχοι, ερευνητές). Για πρώτη φορά στην ιστορία της σειράς, είναι όμως και αρκετά εύκολο για κάποιον καινούργιο να μπει στο κλίμα του παιχνιδιού και να βιώσει σιγά σιγά τους πιο βαθιούς μηχανισμούς.

Στη μάχη, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά απ'ότι συνήθως. Αρχικά έχουμε ένα σύστημα πέτρα-ψαλίδι-χαρτί από τα αρχικά όπλα (laser, kinetic και nuclear). Κάθε ένα από αυτά έχει και την αντίστοιχη άμυνα, γεγονός που δημιουργεί πολλές διαφορετικές πιθανότητες, ειδικά στον ιδιαίτερα καλοφτιαγμένο spaceship editor. Συνεχίζει ο παίκτης να μην μπορεί να ελέγξει τις μάχες, αλλά πλέον υπάρχει μια πολύ πιο δυναμική παρουσίαση της μάχης. Ειδικά σε μάχες πολλών διαστημόπλοιων ή κρίσιμης σημασίας είναι ειδικά πορωτική.

Στο κομμάτι περιπέτειας συγκαταλέγω τόσο τα events όσο και την τελική απειλή, για τα οποία διαφημίστηκε ο τίτλος. Τα events, όσα υπάρχουν, είναι γαμάτα. Πολλά διαφορετικά συμβάντα τυγχάνουν στους εξερευνητές του διαστήματος, από την ανακάλυψη μιας πλακέτας γνώσης μέχρι υπολείμματα αρχαίων διαστημικών μαχών. Το κακό είναι πως στο δεύτερο, και μεγαλύτερο, κομμάτι παιχνιδιού, που αρχίζει η διαχείριση των πλανητών, δεν υπάρχει ούτε ένα event. Οι δημιουργοί απάντησαν σε αυτές τις κατηγορίες ότι εν γνώση τους το άφησαν έτσι, για να τελειοποιήσουν την τελική απειλή και πως θα προστεθούν όλα αυτά τα events μελλοντικά σε μορφή patch, μαζί με βελτιώσεις AI και diplomacy. Τους εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια, αλλά τώρα το παιχνίδι νιώθει...άδειο. Όσον αφορά την τελική απειλή, είναι το καλύτερο feature που έχει υπάρξει σε παιχνίδι του είδους. Ταράσσει τα νερά, καταστρέφει πρώην δυνατές αυτοκρατορίες και ωθεί σε κάποιου είδους συνεργασία για αποτροπή της απειλής. Είναι πραγματικά αγχωτικό για να καταφέρεις να επιβιώσεις.

Τελικές εντυπώσεις είναι πως είναι ένα παιχνίδι που ήρθε για να μείνει για χρόνια. Αν σκεφτεί κάποιος πως το Crusader Kings 2, παιχνίδι του 2012, βγάζει ακόμα καλοφτιαγμένα expansions που εμπλουτίζουν ακόμα περισσότερο το παιχνίδι, φαντάζομαι ήδη τι θα γίνει με αυτό και μου τρέχουν τα σάλια.

Θετικά:
- Βαθύ παιχνίδι
- Εύκολο για νέους παίκτες
- Ship editor
- Πολλά events
- Επική τελική απειλή

Αρνητικά:
- Προς το τέλος θέλει micromanage
- Το mid game είναι αρκετά άχαρο λόγω έλλειψης events
- AI που έχει ελλείψεις
- Λίγο άχαρο diplomacy

Από που να ξεκινήσει κανείς με αυτό το παιχνίδι. Το έκαναν πάλι το θαύμα τους οι Πολωνοί.

Ας ξεκινήσουμε με το gameplay. Πρώτη φορά καταπιάνονται να φτιάξουν ένα open world RPG. Και το καταφέρνουν εκπληκτικά. Χωρίς loading times (εκτός από το να αλλάξεις ανάμεσα σε 2 μεγάλες περιοχές και 3 μικρότερες), με πληθώρα side quests και λοιπών events που πετυχαίνεις στο δρόμο, το καθένα με δικό του backstory και επιλογές επίλυσης. Ένας ζωντανός κόσμος και όχι απλά παραγεμισμένος με υλικό, όπως στα περισσότερα open world παιχνίδια του σήμερα.

Η ιππασία έχει για πρώτη φορά μέρος στο gameplay και είναι αρκετά απλοϊκός ο χειρισμός, με μόλις δυο κουμπιά συν ποντίκι αν θες να κάνεις επίθεση έφιππος. Και mechanics τρόμου του αλόγου με δυνατότητα να σε πετάξει κάτω.

Το dice poker σαν mini-game έφυγε για τεχνικούς λόγους και αντικαταστάθηκε από το ολόφρεσκο παιχνίδι καρτών, Gwent. Αρκετά ενδιαφέρον σαν παιχνίδι, αλλά, να πω την αλήθεια, μου λείπει το dice poker. Ήταν πιο χαβαλετζίδικο/της εργατιάς. :P Το ξύλο στις ταβέρνες παραμένει για τρίτη συνεχόμενη φορά σαν Mini game.

Και πάμε στην ιστορία. Η οποία είναι η καλύτερη των 3 παιχνιδιών. Αν και, αν κάποιος έχει διαβάσει τα βιβλία, θα το πάει σχετικά γραμμικά, αλλά για τρίτη φορά οι σεναριογράφοι έδωσαν ρέστα. Δεν υπάρχει επιλογή που να μην είναι "Geralt". Όλες θα μπορούσαν να έχουν παρθεί από τον πρωταγωνιστή. Όμως είναι ανάλογα το πως ακριβώς έχει ψυχολογήσει τον χαρακτήρα ο παίκτης. Αυτό μου έγινε 100% οφθαλμοφανές όταν, σε συζήτηση με φίλο που έχουμε διαβάσει τα βιβλία, "τσακωθήκαμε" για το αν κάποιες επιλογές είναι "Geralt" ή όχι, καθώς είχαμε ψυχολογήσει διαφορετικά τον ίδιο χαρακτήρα.

Επίσης, ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι η επιλογή να παίξεις την Ciri. Και στο 2 είχες μερικές φορές δυνατότητα να παίξεις για λίγο άλλο χαρακτήρα και να πάρεις επιλογές, αλλά όχι τόσο όσο εδώ και όχι τόσο σημαντικό χαρακτήρα όσο η Ciri. Η οποία για πρώτη της εμφάνιση στο κοινό του υπολογιστή, γίνεται πολύ καλή παρουσίασή της. Όπως και της Yennefer.

Ας πω και δυο μικρά αρνητικά του παιχνιδιού. Αφενός, είναι βαρύ. Και σε χαμηλωμένα γραφικά, σε όχι και τόσο κακό pc, έβλεπε μικρό lag και fps drops. Όχι κάτι τρελό, αλλά αισθητό. Επίσης, περνώντας τα saves που είχα από το 2 (στα οποία είχα περάσει του 1), συνειδητοποίησα πως δεν αλλάζει σχεδόν τίποτα. Είχα πάει με τη μεριά του Vergen στο 2 και το μόνο που υπήρχε ήταν ένα easter egg σχετικά και ο Roche που εμφανιζόταν ήταν σχετικά κουλ. Σαν να σου λένε πως το Roche path στο 2 ήταν το canon. Αρκετά ξενερωτικό, ειδικά από τη στιγμή που μικρότερης σημασίας χαρακτήρες εμφανίζονταν στο παιχνίδι.

Το παιχνίδι έχει κάποια προβλήματα, αλλά έχει θέσει πλέον τον πήχη πολύ ψηλά, ειδικά στο κομμάτι του σεναρίου σε open world παιχνίδι. Φοβάμαι πως μόνο το μελλοντικό Cyberpunk 2077 θα μπορέσει να το χτυπήσει ή και ξεπεράσει.

Θετικά:
- Φοβερά γραφικά
- Ανοιχτός κόσμος προς εξερεύνηση
- Side quests με ψυχή
- Ωραίες ερμηνείες
- Καλοδουλεμένο σενάριο
- Σημείο αναφοράς για μελλοντικά RPG

Αρνητικά:
- Σχετικά βαρύ
- Έλλειψη ορισμένων χαρακτήρων
- Μη ουσιαστική επιρροή των προηγούμενων τίτλων στην ιστορία
- Κόψιμο του dice poker

Το επικό τελευταίο κεφάλαιο της σειράς δια χειρός Κοτζίμα ήρθε και έφερε μαζί του αρκετά καινούργια στοιχεία στο χώρο των stealth games. Πως πάει, όμως, σε σύγκριση με τα υπόλοια παιχνίδια της σειράς;

Το πρώτο πράγμα που θα δει κανείς, ήδη από το Ground Zeroes, είναι τα γραφικά. Η FOX engine δίνει ρέστα στον οπτικό τομέα. Οι εκφράσεις των προσώπων, τα εφέ και γενικότερα οι λεπτομέρειες είναι καλοφτιαγμένες. Το ίδιο και οι τοποθεσίες. Από τις σχετικά ερημικές τοποθεσίες και τις βάσεις στο Αφγανιστάν μέχρι τη ζούγκλα στην Αφρική.



Το gameplay του είναι το δυνατό του σημείο. Έχει γίνει αλλαγή στο πως παίζεται το παιχνίδι, λαμβάνοντας υπόψην την open world φύση του, παραμένοντας ταυτόχρονα πιστό στους μηχανισμούς και στις ιδιαιτερότητες της σειράς. Πλέον μπορεί ο παίκτης να χειριστεί οχήματα, είτε άμεσα (οδηγώντας) είτε έμμεσα (να σκαρφαλώσει στην καρότσα ενός φορτηγού) ώστε να μεταβεί από περιοχή σε περιοχή πιο γρήγορα. Επίσης, υπάρχει σύστημα εναλλαγής μέρας/νύχτας, καθώς και διαφορετικές καιρικές συνθήκες. Επιστρέφουν και κάποια gameplay στοιχεία από τους προηγούμενους τίτλους της σειράς, κυρίως από το Peace Walker. Τα πιο χαρακτηριστικά είναι το Fulton system και η Mother Base. Δυστυχώς, από την τελευταία έκοψαν αρκετό υλικό, κάτι που γίνεται γρήγορα εμφανές.

Μιας που μιλάμε για κομμένο υλικό, ας πιάσουμε το σενάριο. Το σημαντικότερο ίσως στοιχείο για ένα παιχνίδι Metal Gear. Σε αυτό έχω ανάμεικτες απόψεις. Αφενός όσο σενάριο υπάρχει στο παιχνίδι, είναι κλασικό σενάριο Kojima. Και τα γραφικά σε συνδυασμό με το ανοιχτό gameplay προσδίδει μια εξτρά δόσεις cinematic οπτικής. Το θέμα έγκειται, πάλι, στις περικοπές. Οι αποστολές ιστορίας προς το τέλος αρχίζουν να επαναλαμβάνονται σε μεγαλύτερες δυσκολίες, προτού ξεκλειδωθεί το "τέλος", το οποίο αν και καλό, αφήνει μια άσχημη γεύση στο στόμα, καθώς έχουν μείνει πολλά ενδιάμεσα κενά. Δεν βοηθά και το γεγονός ότι είχαν βγάλει ήδη από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας ένα βίντεο που έδειχνε early δουλειά ενός τρίτου chapter. Τότε αποδόθηκε εν μέρη στη συνήθεια του δημιουργού να κάνει tease υλικό με "παράξενους" τρόπους και ότι κάπως θα μπορούσε να ξεκλειδωθεί μέσα στο παιχνίδι. Κάτι που, εν τέλει, δεν ισχύει (ευχαριστούμε ΚΟΝΑΜΙ!).

Το παιχνίδι έχει δυο πρόσωπα. Αυτό ενός κλασικού Metal Gear, εμπλουτισμένο με καινούργια στοιχεία, και αυτό ενός κομμένου τίτλου που βιάστηκε να κυκλοφορήσει. Το δεύτερο δεν του επιτρέπει να πάρει έναν "άριστο" βαθμό, παραμένει όμως ένα πάρα πολύ καλό παιχνίδι.

Θετικά:
- Φοβερά γραφικά
- Ανοιχτός κόσμος προς εξερεύνηση
- Επιτομή gameplay για stealth παιχνίδι
- Ωραίες ερμηνείες
- Το σενάριο...

Αρνητικά:
- ... μέχρι να τελειώσει απότομα
- Επαναλήψεις κεντρικών αποστολών προς το τέλος
- Λίγα cutscenes
- Μια γενικότερη αίσθηση ότι λείπει υλικό