Το Beyond: Two Souls και η κατηφόρα της Telltale Games.
Όταν το 2010 κυκλοφόρησε το Heavy Rain από την Quantic Dream, έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Όχι επειδή το θεωρώ εξαιρετικό, αλλά διότι είδα μια μεγάλη μερίδα από gamers και reviewers να το εκθειάζουν λόγω της “διαφορετικότητάς” του. Η εν λόγω εταιρεία ανάπτυξης σκέφτηκε ότι αφού αρέσουν τα quick time events (ή QTEs αν προτιμάτε), ας δημιουργήσουμε ένα game γύρω από αυτά. Τελικά κατάφερε να ξεγελάσει πολλούς, αφού πέρασε το Heavy Rain ως μια “κινηματογραφική εμπειρία που θα σας καθηλώσει”.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Ήρθε το Beyond: Two Souls με το επίσημο site της Quantic Dream να το παρουσιάζει ως “μια άνευ προηγουμένου συναισθηματική εμπειρία με καινοτόμο gameplay”. Πραγματικά, μάλλον η Γαλλική εταιρεία ανάπτυξης έχει στο μυαλό της μια άλλη ερμηνεία για τον όρο “καινοτομία”, καθώς παρουσίασε μια από τα ίδια, σε ένα περιβάλλον που σας ζητά να ολοκληρώσετε QTEs για να προχωρήσετε παρακάτω. Μάλιστα, προσέλαβε την Ellen Page και τον Willem Dafoe, δύο πασίγνωστους ηθοποιούς για να ανεβάσει το “cinematic” της υπόθεσης σε άλλα επίπεδα. Το budget των δύο παραπάνω games ξεπέρασε τα 50 εκατομμύρια, παρόλα αυτά η Quantic Dream είχε έσοδα της τάξης των 100 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο κόσμος τα αγκάλιασε, παρά το μηδαμινό interactivity που προσέφεραν.
Την ίδια συνταγή ακολούθησε και το πρόσφατο Detroit: Become Human. Προσωπικά, θεωρώ ότι η Quantic Dream είχε μια ευκαιρία να κάνει το κάτι παραπάνω, αφού αυτή την φορά είχε στα χέρια της ένα εξαιρετικό σενάριο και ένα ιδιαίτερο setting. Το hype είχε ανέβει στα ύψη, ενώ το marketing τμήμα της εταιρείας δούλευε υπερωρίες. Χαμένη ευκαιρία. Από την άλλη, έχουμε την Telltale Games η οποία βασίστηκε σε ήδη υπάρχοντα IPs του κινηματογράφου και της μικρής οθόνης για να μας προσφέρει διαφορετικές ιστορίες από γνωστές τηλεοπτικές σειρές ή settings που έχουμε ήδη αγαπήσει.
Η αρχή έγινε με το The Walking Dead, το οποίο μας συγκίνησε και μας κράτησε σε αγωνία λόγω της episodic φύσης των games της Telltale. Αργότερα ακολούθησαν τα Batman, Tales from the Borderlands, The Wolf Among Us, Back to the Future και Game of Thrones, μεταξύ άλλων. Βασίστηκε στο storytelling και έφερε στο προσκήνιο το episodic gaming. Έως σε κάποιο σημείο τα κατάφερε, ο κορεσμός όμως δεν άργησε να έρθει, αφού βλέπαμε την ίδια συνταγή στο gameplay και στο γενικό στήσιμο των games της, με την εταιρεία να μην μπορεί να πάρει ρίσκα ώστε να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό. Η κατάληξη ήταν η Telltale Games να ανακοινώνει ότι θα κλείσει, αφήνοντας χωρίς δουλειά πάνω από 250 υπαλλήλους της.
Προσωπικά, πιστεύω ότι τα cinematic games (ή interactive movies αν προτιμάτε) ανήκουν στο μακρινό παρελθόν. Τα γνωρίσαμε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με το Astron Belt από την Sega και το Dragon’s Lair της Cinematronics, ενώ αργότερα εισέβαλαν και στα σπίτια μας μέσω των Phantasmogoria, Night Trap και Police Quest: SWAT. Τα Her Story και Super Seducer έχουν την πλάκα τους, αλλά ως εκεί. Το να βαφτίζονται “video games” είναι λάθος.
Εσείς πιστεύετε ότι τα cinematic και τα storytelling games έχουν θέση στη βιομηχανία των video games; Γράψτε μας τα σχόλιά σας στο κάτω μέρος του άρθρου.
Μόνιμες στήλες προηγούμενης εβδομάδας:
Δευτέρα: Press Start - Πόσες ώρες σερί αντέξατε παίζοντας ένα game; (Γιώργος Λόλας)
Διαβάστε τα προηγούμενα άρθρα της στήλης Press Start. Μπορείτε να προτείνετε τα επόμενα θέματα που θα θέλατε να έχει η στήλη στο αντίστοιχο forum topic.
Καλή εβδομάδα σε όλους!
Comments
Έκανε αχρείαστες προσλήψεις χωρίς να υπάρξουν αλλαγές στο gameplay, και χωρίς νέες ιδέες.
Άργησε πολύ να αλλάξει μηχανή γραφικών και όπως αποδείχθηκε ήταν πολυ αργά.
Δεν πρόσφερε περισσότερη συμμετοχή στον παίχτη , αλλα αντίθετα τον κράτησε θεατή! Τέλος, τo μεγαλύτερο σφάλμα της ήταν να αρμέξει τους φαν της, με την σειρά που την "έβαλε" στο παιχνίδι, που την καθιέρωσε ως μια εταιρεία που εκπέμπει σεβασμό....The Walking dead. Κυκλοφόρησε τα αδιάφορα Michonne και new frontier, παρόλο που τα αγόρασα και τα έπαιξα...