Τώρα διαβάζω την "Κυρία Ντάλογουει" από Βιρτζίνια Γουλφ, μάλιστα είμαι στις τελευταίες σελίδες. Ντάξει, δε με συγκλονίζει προσωπικά, με κουράζουν οι υπερβολικά γεμάτες περιγραφές της, αν και θεωρείται από τα πιο αναγνωρισμένα λογοτεχνικά διαμάντια του 20ού αιώνα. Πέρα απ' την υποκειμενική όμως ματιά μου, σίγουρα αντιλαμβάνομαι τη λογοτεχνική ποικιλομορφία και σπουδαιότητα του βιβλίου.
Σειρά έχει μετά ο μεγάλος Ντοστογιέφσκι με τις "Λευκές Νύχτες", ή ίσως ο "Οξαποδώ" του Μωπασσάν.
“What do you fear, lady?" [Aragorn] asked.
"A cage," [Éowyn] said. "To stay behind bars, until use and old age accept them, and all chance of doing great deeds is gone beyond recall or desire.”