Έρευνες: Γενική συζήτηση

Τα games βοηθούν σε ένα βαθμό την ψυχολογία μας

Μέσα από αυτά ερχόμαστε πιο κοντά στους «ιδεατούς» εαυτούς μας
Οι άνθρωποι που παίζουν βιντεοπαιχνίδια προσπαθούν, σύμφωνα με μία νέα μελέτη, να φθάσουν πιο κοντά στον «ιδανικό»- ιδεατό εαυτό τους και όχι για να ξεφύγουν από την πραγματικότητα.

Ο λόγος που τα ηλεκτρονικά παιχνίδια προσομοίωσης της πραγματικής ζωής ή τα λεγόμενα πρώτου προσώπου, είναι τόσο ευχάριστα για τους παίκτες, είναι γιατί τους επιτρέπουν να υιοθετήσουν μία νέα ταυτότητα και, γιατί όχι, να νιώσουν ακόμα και την εμπειρία υπεράνθρωπων δυνάμεων, υποστηρίζει η έρευνα.

Επιτρέπουν στους παίκτες να «δοκιμάσουν» χαρακτηριστικά που «οραματίζονται» για μία ιδανική εκδοχή του εαυτού τους, όπως η ικανότητα να πετάνε, να γίνονται αόρατοι, ή ακόμα και να γίνονται εξωστρεφείς και σίγουροι για τον εαυτό τους.

Ερευνητές στο πανεπιστήμιο του Essex, ανακάλυψαν ότι δίνοντας σε παίκτες μία νέα ταυτότητα κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού, όπως διαφορετικό φύλο ή να υποδυθούν έναν ήρωα, τους έκανε να αισθανθούν καλύτερα με τον εαυτό τους.

Ισχυρίζονται επίσης ότι τα παιχνίδια τα χρησιμοποιούν ως μέσο μετάβασης προς το ιδανικό εγώ τους και όχι για να ξεφύγουν από την πραγματικότητα, κάτι που χαροποίησε την επικεφαλή της έρευνας, καθηγήτρια Andy Przybylski.

Οι παίκτες που κατά κάποιο τρόπο «συμπάσχουν« με τον χαρακτήρα κάποιου παιχνιδιού, βρέθηκε πως το απολαμβάνουν περισσότερο από εκείνους που δεν είχαν τίποτα κοινό.

Οι επιστήμονες μελέτησαν εκατοντάδες παίκτες στο εργαστήριο και χιλιάδες από το σπίτι τους, οι οποίοι ασχολιόντουσαν με μία ευρεία γκάμα ειδών ηλεκτρικών παιχνιδιών.

Το ερωτηματολόγιο που είχε διαμοιραστεί στους παίκτες πραγματευόταν τον βαθμό ευχαρίστησης που τους προσέφερε το εκάστοτε παιχνίδι, καθώς και η αιτιολόγηση εκείνων των χαρακτηριστικών των ηρώων του παιχνιδιού που θα ήθελαν περισσότερο να υιοθετήσουν.

Η έρευνα κατέληξε στο ότι οι άνθρωποι φάνηκε να απολαμβάνουν τους ήρωες εκείνους με τα χαρακτηριστικά που θα επιθυμούσαν και οι ίδιοι να κατέχουν, κάτι που τελικά τους χαροποιούσε.

Συμφωνώ με το άρθρο Δεν έχω ακούσει τίποτα περί κατάθληψης για κανέναν που να έπαιζε games.

eliminator wrote:

Συμφωνώ με το άρθρο Δεν έχω ακούσει τίποτα περί κατάθληψης για κανέναν που να έπαιζε games.

Προφανώς δεν έχεις κάνει Raid με τους guildies μου στο WoW.

Στα ελληνικά παρακαλώ. Δε κατάλαβα τίποτα

eliminator wrote:

Στα ελληνικά παρακαλώ. Δε κατάλαβα τίποτα

Δεν είσαι τύπος τον MMORPG ε; Δεν παλεύετε στα Online παιχνίδια η μάζωξη όταν κυνηγάς να σκοτώσεις 1 τέρας με 25 άτομα και εξαιτίας 5 ατόμων να μην καταφέρεις αυτό που θες και να εκνευρίζεσαι!

Σχεδόν καθόλου δε παίζω MMORPG και για αυτό δε πολυξέρω τις εκφράσεις. Αυτό είναι εκνευρισμός, όχι κατάθληψη έχουν τεράστια διαφορά. Τώρα αν εννοείς πως από το θυμό σου παθαίνεις κατάθληψη, μερικές φορές γίνεται σε κάποιους καμένους.

eliminator wrote:

Σχεδόν καθόλου δε παίζω MMORPG και για αυτό δε πολυξέρω τις εκφράσεις. Αυτό είναι εκνευρισμός, όχι κατάθληψη έχουν τεράστια διαφορά. Τώρα αν εννοείς πως από το θυμό σου παθαίνεις κατάθληψη, μερικές φορές γίνεται σε κάποιους καμένους.

I am one of them Matey!

Τα MMORPG είναι σοβαρή υπόθεση!

Προτιμώ τη ζωή

Το gaming βελτιώνει την όραση
Οι...θεραπευτικές ιδιότητες των games!

Εδώ και χρονια ακούμε συγγενείς και φίλους να κατακρίνουν το αγαπημένο μας hobby που λέγεται gaming. Πόσοι από εμάς δεν έχουν ακούσει ατέλειωτη μουρμούρα του στυλ "Πόση ώρα παίζεις, θα στραβωθείς παιδί μου";.Τώρα λοιπόν μια νέα ερευνα έρχεται να τους διαψεύσει.

Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο του UC Berkeley, το gaming σε κάποιες περιπτώσεις κάνει καλό στα μάτια. Συγκεκριμένα, σε μια δοκιμή που έκαναν οι ερευνητές με το γνωστό FPS Medal of Honor: Pacific Assault, διαπίστωσαν ότι το παιχνίδι βελτιώνει την αμβλυωπία.

Η αμβλυωπία ή "τεμπέλικο μάτι" όπως είναι πιο γνωστή η συγκεκριμένη πάθηση, είναι μια νευρική διαταραχή στην οποία το μάτι δεν έχει αναπτυχθεί σωστά. Σύμφωνα με έρευνα, 3 στα 100 παιδιά πάσχει από αμβλυωπία.

Η έρευνα λοιπόν έδειξε ότι το gaming ενεργοποιεί καλύτερα το τεμπέλικο μάτι και βοηθά στη θεραπεία του ασθενή. Παρόλο που η έρευνα ήταν μικρή, εντούτοις δείχνει ότι τελικά τα video games μπορεί να έχουν ακόμα και θετικά στοιχεία για την υγεία μας.

Εγώ τόσα χρόνια μπροστά στο PC δεν έχω πάθει τίποτα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ισχύει για όλους. Κάποιοι είναι πιο ευαίσθητοι, κάποιοι όχι.

Όταν τα games γίνονται πραγματικότητα!



Μήπως ότι κάνουμε στα games το εφαρμόζουμε και στη ζωή μας;

Δύο Πανεπιστήμια, στο Νότινχαμ της Αγγλίας και στην Στοκχόλμη της Σουηδίας, διεξήγαγαν μία έρευνα με τίτλο Game Transfer Phenomena, η οποία είχε ως σκοπό να ελέγξει τις επιδράσεις των video games στη ζωή μας. Στην έρευνα αυτή συμμετείχαν 2.000 gamers.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως, σε ένα σημαντικό ποσοστό, ότι κάνουμε στα video games έχει αντίκτυπο και στη ζωή μας. Παρατηρήθηκαν για παράδειγμα τα εξής φαινόμενα:
- Ένα 15χρονο αγόρι ήθελε να χρησιμοποιήσει το...gravity gun του Half-Life 2 για να πιάσει κάτι από το ψυγείο του.
- Σε ένα 19χρονο παιδί που έπαιζε το Prince of Persia: Sands of Time, έπεσε το σάντουιτς και τίναξε το δάχτυλό του για να...πατήσει το κουμπί rewind.
- Ένας ακόμη 19χρονος, παίκτης του World of Warcraft, σκέφτηκε ότι την ημέρα που έχασε τον μικρό αδερφό του μέσα στο πλήθος, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει το Search για να τον βρει.
- Πολλοί ακόμη σκέφτηκαν ενέργειες που έπραξαν στο Heavy Rain ή την λίστα επιλογών διαλόγου του Mass Effect 2, όταν κάποιος τους μιλούσε!

Η ουσία είναι ότι το 50% των συνεντευξιαζόμενων gamers που συμμετείχαν στην έρευνα, ομολόγησαν πως όταν προέκυψε ένα πρόβλημα για αυτούς στην πραγματική τους ζωή, έτυχε έστω μία φορά να κινηθούν λες και έπαιζαν ένα από τα αγαπημένα τους video games. Μάλιστα, ένα μικρό ποσοστό παικτών παραδέχτηκαν ότι χρησιμοποίησαν τη βία (προερχόμενη από τα games) για να λύσουν τα προβλήματά τους.

"Η μεγάλη δόση gaming (κοινώς το "κάψιμο") μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικές ψυχολογικές ή συναισθηματικές τάσεις συμπεριφοράς", καταλήγει ο καθηγητής της έρευνας απ' το Πανεπιστήμιο του Νότινχαμ, Mark Griffiths. Αυτοί που επίσης την πληρώνουν είναι οι developers και οι γονείς των παιδιών που παίζουν games συχνότερα από το αναμενόμενο.