Iratus: Lord of the Dead

Ο άρχοντας των νεκροζώντανων βγαίνει από το σκοτεινότερο μπουντρούμι.

Κάθε καινοτομία χρειάζεται χρόνο μέχρι να γίνει κατανοητή από το ευρύ κοινό και τα games δεν αποτελούν εξαίρεση σε αυτό. Μέχρι να βρεθούν ακόμη και οι κατάλληλες λέξεις να μιλήσει κανείς για κάτι τόσο νέο και μοναδικό, η ονομασία του δεσπόζει ως περιγραφή για οτιδήποτε συγκεντρώνει παρόμοια με αυτό χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, τα First-Person Shooters περιγράφονταν για χρόνια με τον όρο Doom-clones ενώ το Rogue του 1980 εξακολουθεί ακόμη να αναφέρεται κάθε φορά που οποιοδήποτε παιχνίδι με τυχαία σταδιακή δημιουργία του κόσμου του χαρακτηρίζεται ως Roguelike. Με τον τρόπο αυτό, το Iratus: Lord of the Dead συστήνεται ανοιχτά ως μια παραλλαγή του Darkest Dungeon από την πλευρά των “κακών” και συγκεκριμένα του ομώνυμου άρχοντα των ζωντανών νεκρών. Ως εκ τούτου ισορροπεί αναγκαστικά ανάμεσα σε δύο άκρα: αφενός θα πρέπει να έχει αρκετά από τα στοιχεία που έκαναν το Darkest Dungeon αναγνωρίσιμο κι αγαπημένο από εκατομμύρια gamers, αφετέρου θα πρέπει να είναι αρκετά διαφορετικό ώστε να είναι κάτι παραπάνω από απλώς μια φτηνή, τεμπέλικη αντιγραφή του.

Οι άνθρωποι έσκαψαν πολύ βαθιά, πολύ άπληστα
Το σενάριο είναι αρκετά απλοϊκό κι αποδίδεται με εύληπτο τρόπο μέσω του εισαγωγικού βίντεο. Σε αυτό, ακούτε τον νεκρομάντη Iratus να εξιστορεί πώς παραλίγο να κατακτήσει τον κόσμο με τις λεγεώνες του, μέχρι που ήρωες τον κατατρόπωσαν και τον φυλάκισαν σε έναν τάφο βαθιά στη γη. Επειδή όμως κι ο ίδιος ήταν απέθαντος, απλά περίμενε μέχρι την επιστροφή του, σκεπτόμενος λάθη που δεν θα επαναλάμβανε τη δεύτερη φορά. Πράγματι, εργάτες των ορυχείων που με τον καιρό έφτασαν μέχρι και τη φυλακή του, τον απελευθέρωσαν κι από το σημείο αυτό ξεκινάει και η δική σας εμπλοκή, όπου αναλαμβάνετε να ηγηθείτε της επανόδου του.

Πέραν αυτής της εισαγωγής, η ιστορία εξελίσσεται ελάχιστα έως καθόλου κατά τη διάρκεια του campaign, ενώ εξίσου δυσεύρετες είναι και οι όποιες πληροφορίες για το παρελθόν του πρωταγωνιστή Iratus, τα κίνητρά του, τους αντιπάλους του ή τον κόσμο γύρω του γενικότερα. Εκτός του γενικότερου πλαισίου που θέτει για το συγκεκριμένο παιχνίδι, η εισαγωγή του λειτουργεί επίσης ως αιτιολογία του τρόπου που εξελίσσεται το campaign, με τον Iratus να θυμάται ή να ανακαλύπτει ξεχασμένες δυνάμεις του όσο ανεβαίνει προς την επιφάνεια, αντιμετωπίζοντας αρχικά ναρκωμένους κι αλυσοδεμένους σκλάβους των ορυχείων, στη συνέχεια νάνους και εν τέλει τους μάγους, ιππότες και λοιπούς ήρωες του κόσμου πάνω από το έδαφος.

Γνώριμες λογικές, νέες ιδέες και ηχηρές απουσίες
Το tutorial σας ρίχνει απευθείας στη μάχη, με σκοπό να σας διδάξει τους βασικούς της μηχανισμούς. Όπως και στο Darkest Dungeon, οι ομάδες κάθε πλευράς είναι τετραμελείς και ορισμένες ικανότητες μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο από και προς συγκεκριμένες θέσεις. Η πρώτη ωστόσο διαφορά που θα συναντήσετε είναι ότι κάθε μονάδα σας έχει πάντοτε διαθέσιμες και τις πέντε ικανότητές της, εφόσον φυσικά βρίσκεται στην κατάλληλη θέση του σχηματισμού σας, απαλάσσοντάς σας από την ανάγκη να επιλέγετε μόνο ορισμένες εξ’ αυτών ως ενεργές πριν από κάθε μάχη. Επιπλέον, κάθε τύπος μονάδας διαθέτει και μια έκτη, ισχυρότερη ικανότητα, για τη χρήση της οποίας απαιτείται η κατανάλωση Wrath, ενός κοινού resource που διαθέτετε για την ομάδα σας συνολικά και το οποίο αποκτάται όσο κάνετε ή δέχεστε ζημιά. Ο μηχανισμός του Wrath προσφέρει έναν τρόπο είτε να αποτελειώσετε μια εύκολη μάχη συντομότερα είτε να γυρίσετε μία αρνητική κατάσταση υπέρ σας, ενώ η φύση του ως κοινόχρηστου resource δημιουργεί συχνά τακτικά διλήμματα ως προς το ποιά μονάδα σας θα επιλέξετε να το αναλώσει για την ισχυρότερή της επίθεση. Το δεύτερο παρόμοιο resource είναι το Mana, το οποίο αυξάνεται μέσω αντικειμένων και ικανοτήτων των μονάδων σας και χρησιμοποιείται για τα μαγικά του Iratus, ο οποίος υπονοείται ότι εποπτεύει κάθε μάχη. Τα μαγικά αυτά μπορούν να κάνουν ζημιά στις αντίπαλες μονάδες, να τις αποδυναμώσουν ή να ενισχύσουν τις μονάδες σας. Στο σημείο αυτό, η Ρωσική εταιρεία ανάπτυξης Unfrozen έχει κάνει αρκετά καλή δουλειά ως προς την ισορροπία των ξορκιών ώστε να μην σας παρέχουν υπερβολικά μεγάλο πλεονέκτημα αλλά να μπορούν ωστόσο, εάν χρησιμοποιηθούν σε κρίσιμες στιγμές της μάχης, να κάνουν τη ζωή σας πιο εύκολη.

Η επόμενη ιδέα που εισάγεται είναι το Vigor και το Sanity των μονάδων, τα οποία μειώνονται με αντίστοιχου είδους επιθέσεις. Οι ικανότητες που μειώνουν το Vigor υποδιαιρούνται επιπλέον σε Physical και Magical, διάκριση που αφορά τον τρόπο υπολογισμού της ζημιάς που προκαλείται αλλά και του πως μπορεί μια μονάδα να αμυνθεί απέναντι σε κάθε τύπο ζημιάς. Sanity διαθέτουν μόνο οι εχθροί σας και όχι οι απέθαντες μονάδες σας. Οποιαδήποτε επίθεση στοχεύει στο Sanity μιας μονάδας έχει πιθανότητα να της προκαλέσει και ένα διαρκές θετικό ή αρνητικό effect (Insanity η Inspiration αντίστοιχα). Εάν καταφέρετε να μειώσετε το Sanity μιας μονάδας που βρίσκεται στην τελευταία θέση, αυτή θα υποχωρήσει από τη μάχη όταν έρθει ο γύρος της, ενώ αντίπαλοι με μηδέν Sanity που δέχονται επιπλέον τέτοιες επιθέσεις έχουν πιθανότητα ακαριαίου θανάτου, άσχετα από το υπόλοιπο Vigor τους. Όλο αυτό προσφέρει ένα εύρος διαφορετικών προσεγγίσεων, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να το κάνει. Στην πράξη, με κάθε επίθεση στο Sanity αντιπάλου ελπίζετε ότι θα προκύψει κάποιο effect, ότι θα είναι Insanity κι όχι Inspiration, αλλά και ότι θα είναι κάποιο χρήσιμο για εσάς Insanity που θα κάνει την αντίπαλη μονάδα να επιτίθεται στους συμμάχους της ή να χάνει τη σειρά της αντί, για παράδειγμα, να κάνει ακόμα περισσότερη ζημιά μέσα στην απελπισία της. Ακόμη κι όταν καταφέρετε να φτάσετε αντιπάλους στο μηδέν, με κάθε νέα επίθεση στο Sanity τους, ο θάνατος από καρδιακό είναι απλά μια πιθανότητα και μάλιστα όχι πολύ ψηλή. Με δεδομένο μάλιστα ότι οι περισσότερες αντίπαλες μονάδες έχουν σχεδόν το ίδιο απόθεμα Vigor και Sanity, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων θα βρεθείτε να πετσοκόβετε παραδοσιακά τους εχθρούς σας χωρίς να ασχολείστε με την μείωση του Sanity τους. Πολλώ δε μάλλον όταν το όλο mechanic εξαντλείται στην κάθε μάχη χωρίς το επιπλέον βάθος που είχε αντίστοιχα στο Darkest Dungeon, όπου έπρεπε να αντιμετωπίσετε.

Ένα ακόμη στοιχείο που αξίζει να αναφερθεί για το σύστημα μάχης είναι τα stances, ικανότητες δηλαδή που χρησιμοποιεί μια μονάδα στο γύρο της για να μπει σε μια κατάσταση αναμονής, κατά την οποία αντιδρά σε συγκεκριμένα γεγονότα. Με τον τρόπο αυτό μπορούν να εκτελούνται πιο μακρόπνοες στρατηγικές, όπως tanking από μια μονάδα που μπαίνει σε stance το οποίο αυξάνει τις άμυνές της και το ενδεχόμενο να γίνει στόχος αντιπάλου ή ενέδρα χάρη σε ένα stance που κάνει τη μονάδα να επιτίθεται εκτός γύρου όταν ένας αντίπαλος μετακινείται ή δέχεται buff. Αντίστοιχα, ορισμένες ικανότητες έχουν ως παράπλευρο αποτέλεσμα να διακόπτουν το stance του στόχου τους, μπαίνετε λοιπόν σε μια λογική δράσης και αντίδρασης στον εν λόγω τομέα. Απουσιάζουν ωστόσο πλήρως ορισμένοι γνώριμοι μηχανισμοί του Darkest Dungeon, όπως η ρύθμιση του φωτισμού μέσω της ανάλωσης πυρσών και η χρήση αντικειμένων σε συνδυασμό με το περιβάλλον, καθώς κάθε μάχη είναι αυτοτελής και δεν υπάρχει καθόλου η λογική της εξερεύνησης ή εκτεταμένων μαχών στα πλαίσια της επίσκεψης σε ένα dungeon. Τέλος, μετά από κάθε μάχη, οι μονάδες σας που επέζησαν αλλά και ο ίδιος ο Iratus ανταμείβονται με experience points που βοηθούν στην ενδυνάμωσή τους, καθώς και αντικείμενα εξοπλισμού ή crafting, τα οποία διαχειρίζεστε εκτός μάχης.

Εκτός από στρατηγική, χόμπι μου είναι η αρχιτεκτονική, η αλχημεία και η ανατομία
Η στρατολόγηση, η μάλλον συναρμολόγηση, των απέθαντων στρατιωτών σας γίνεται χρησιμοποιώντας αντικείμενα crafting που αποκτάτε μετά από κάθε μάχη, όπως κόκκαλα, σάρκες και κουρέλια. Τα αντικείμενα αυτά έχουν κλιμακούμενη σπανιότητα και άρα πλεονεκτήματα που προσφέρουν, ενώ πέρα από τη χρήση τους κατά τη δημιουργία μιας μονάδας, μπορείτε να αναβαθμίσετε και τις υφιστάμενες μονάδες σας προσθέτοντας πιο σπάνια συστατικά στα αντίστοιχα slots τους. Οι συνταγές για ισχυρότερες μονάδες ξεκλειδώνονται όταν πετύχετε ορισμένα achievements, ενώ ανάμεσα στα λάφυρά σας ενίοτε βρίσκονται και μυαλά τα οποία μπορείτε να τοποθετήσετε σε μία μονάδα ώστε να την ανεβάσετε σε level αντίστοιχο του μυαλού, μηχανισμός που σας επιτρέπει όχι μόνο την εύκολη αναβάθμιση των μονάδων σας αλλά και την αναπλήρωση έμπειρων μονάδων που μπορεί να χάσετε σε κάποια μάχη. Πέρα από τα αντικείμενα που μετατρέπετε σε μονάδες, θα βρείτε εξοπλισμό για αυτές και τον ίδιο τον Iratus, ενώ ανάλογα με τις επιλογές που θα κάνετε στο talent tree του νεκρομάντη σας όσο αυξάνονται τα levels του, θα βελτιώσετε τις πιθανότητές σας να βρείτε λάφυρα μετά από κάθε μάχη και θα ξεκλειδώσετε περισσότερα ξόρκια του.

Αρχαία πνεύματα του κακού, μεταμορφώστε αυτό το σάπιο σώμα στον Iratus τον Άρχοντα των Νεκρών

Μία άλλη διαθέσιμη ασχολία εκτός μάχης είναι το μενού της αλχημείας, όπου ουσιαστικά μπορείτε να κάνετε τροποποιήσεις στα υλικά που χρησιμοποιείτε για τις μονάδες σας. Οι επιλογές μεταξύ extraction, transmutation και distillation σας επιτρέπουν να θυσιάσετε δύο ίδια συστατικά για να πάρετε ένα άλλο, ισχυρότερο ή άλλου τύπου. Πρόκειται για μία καλή λύση όταν έχετε άμεση ανάγκη για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή εάν επιθυμείτε να συμπυκνώσετε έναν σωρό κοινών αντικειμένων που μαζεύουν σκόνη στο inventory σας κι αντ’ αυτού να αποκτήσετε ένα και μόνο ισχυρό αντικείμενο που θα χρησιμοποιήσετε όντως.

Τέλος, μια σημαντική ασχολία για όταν βρίσκεστε εκτός μάχης είναι η ανάπτυξη της βάσης σας, η οποία ξεκινάει ως μερικά συντρίμμια από τον καιρό της πρώτης σας απόπειρας να κατακτήσετε τον κόσμο. Για την αναστήλωση και επέκταση των κτιρίων θα χρειαστείτε Architect’s Souls, τα οποία επίσης βρίσκετε μετά από κάθε μάχη, αλλά και τη θυσία μονάδων. Θα χρειαστείτε λοιπόν κι ορισμένες αναλώσιμες μονάδες για το κομμάτι αυτό, τόσο για να χτίσετε όσο και για να επανδρώσετε τα κτίρια, καθώς τα περισσότερα σας προσφέρουν επιπλέον αντικείμενα ή experience για κάθε μονάδα που βρίσκεται εντός όσο η βασική σας τετράδα πολεμάει. Εξαίρεση αποτελεί το νεκροτομείο όπου οι μονάδες εντός του θεραπεύονται πλήρως μετά από μία μάχη, σε αντίθεση με τον κανόνα που τις θέλει να ανακτούν ένα μέρος της υγείας τους για κάθε μάχη στην οποία δεν συμμετέχουν. Το συγκεκριμένο κτίριο είναι πραγματικά ανεκτίμητο, ειδικά για τις πιο έμπειρες μονάδες σας, καθώς στις μάχες δεν υπάρχει healing, με την εξαίρεση ορισμένων drain από αντιπάλους ή την θυσία φιλικών μονάδων για την ανάκτηση Vigor.

Το campaign του Iratus: Lord of the Dead εκτυλίσσεται καθώς εξερευνάτε τον χάρτη κάθε επιπέδου κινούμενοι προς την επιφάνεια, με διακλαδώσεις που προσφέρουν μια ψευδαίσθηση ελευθερίας (μιας και τελικά καταλήγουν στο ίδιο σημείο) ενώ εκτός από μάχες διαθέτει και άλλα encounters όπως πηγές που αναπληρώνουν την υγεία των μονάδων σας ή το mana σας, κιβώτια με θαμμένους θησαυρούς, βωμούς όπου μπορείτε να θυσιάσετε μονάδες για να αποκτήσετε κάτι άλλο ή και αφηγηματικές στιγμές που μετά από την ανάγνωση ενός κειμένου θα κληθείτε να επιλέξετε τον τρόπο που επιθυμείτε να προχωρήσετε. Η συνολική του διάρκεια κυμαίνεται ανάμεσα σε 15 με 20 ώρες καθαρού gameplay, αριθμός που αυξομειώνεται φυσικά αναλόγως των ικανοτήτων σας, της τύχης σας, του επιπέδου δυσκολίας αλλά και του χρόνου που θα αφιερώσετε σε όλες τις άλλες δραστηριότητες που δεν σχετίζονται με μάχες και την άμεση πρόοδο της ιστορίας.

Οι νεκροζώντανοι δημιουργούνται για δουλειά, όχι για ομορφιά
Το Iratus: Lord of the Dead διακρίνεται από μια βασική διχοτομία ανάμεσα στη μάχη και όλο το υπόλοιπο κομμάτι εκτός μάχης, διάκριση που ισχύει και στο εμφανισιακό κομμάτι. Ενώ λοιπόν η γενικότερη αισθητική σκοτεινής φαντασίας διατρέχει το ύφος του από οπτικής απόψεως, το αποτέλεσμα διαφέρει αρκετά αναλόγως του εάν βρίσκεστε εντός μάχης ή όχι. Έτσι, το κομμάτι που αφορά την δημιουργία κι οργάνωση των μονάδων σας, την εξέλιξη αυτών και του χαρακτήρα σας, το χτίσιμο της βάσης σας, αποδίδεται με καλοδουλέμένα και καλαίσθητα δισδιάστατα σχέδια που έχουν περαστεί με μια στρώση διακριτικού animation και οπτικών εφέ σε ορισμένα σημεία για να αποδώσουν την ψευδαίσθηση της κίνησης ή της λάμψης. Μόλις όμως βρεθείτε εντός μάχης η ποιότητα πέφτει κατακόρυφα καθώς τα μοντέλα των μονάδων, η κίνησή τους και τα εφέ των διαφόρων ικανοτήτων τους θυμίζουν κάτι από εφαρμογή για κινητά ή τάμπλετ. Το ύφος των σχεδίων του Darkest Dungeon αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και αναγνωρίσιμα στοιχεία του, οπότε σίγουρα η επιλογή για κάτι διαφορετικό και ψευδοτρισδιάστατο ήταν συνειδητή προκειμένου να υπάρξει διαφοροποίηση, ωστόσο η εκτέλεση δεν ήταν αντίστοιχη αυτού που θα περίμενε κανείς με μια τέτοια υπόσχεση και το αποτέλεσμα θυμίζει περισσότερο φτωχό συγγενή παρά μια γραφική αναβάθμιση. Φωτεινή εξαίρεση σε αυτό αποτελεί η αλλαγή των μοντέλων των εχθρών σας σε αιματοβαμμένες παραλλαγές τους όταν έχουν δεχτεί αρκετά χτυπήματα, λεπτομέρεια που σας ανταμείβει οπτικά για την πρόοδό σας και προσθέτει μια ζοφερή νότα στη μάχη.

Οι κραυγές τους είναι μουσική για τα αυτιά μου
Στον ηχητικό τομέα, η Unfrozen προσφέρει ένα soundtrack που αντίστοιχα εναλλάσσεται ανάλογα με το εάν βρίσκεστε σε μάχη, όπου η μουσική γίνεται πιο επική και αγωνιώδης, ή εάν ανασυντάσσεστε στη βάση σας, οπότε και οι μελωδίες είναι ηπιότερες και πιο ατμοσφαιρικές. Αν και οι συνθέσεις δεν θα τραβήξουν ιδιαίτερα την προσοχή σας, κάτι που επιτείνεται από το γεγονός ότι εν γένει ακούγονται αρκετά χαμηλά, εκτός εάν μειώσετε την ένταση των ηχητικών εφέ στο ελάχιστο, αρκούν για να σας βάλουν στην κατάλληλη ατμόσφαιρα χωρίς να σας αποσπούν από το gameplay. Αυτά ακριβώς τα εφέ είναι που κυριαρχούν στο κομμάτι του ήχου, βάζοντάς σας στο κλίμα της μάχης όσο ακούτε τα χτυπήματα να πέφτουν και τους αποδέκτες τους να μουγκρίζουν. Δυστυχώς οι μονάδες σας δεν διαθέτουν voice acting, κάτι που είναι κρίμα γιατί οι ατάκες που εμφανίζονται ως κείμενο από πάνω τους είναι απολαυστικά κωμικές, ακόμη κι αν η μικρή ποικιλία τους τις καθιστά κάπως μονότονες από ένα σημείο και μετά. Η ομιλία περιορίζεται στον ίδιο τον Iratus, ο οποίος επίσης διαθέτει μία σχετικά μικρή γκάμα από χιουμοριστικές αντιδράσεις, είτε ως επόπτης της μάχης που βλέπει τα critical να πετσοκόβουν και τις μονάδες να χάνονται, είτε πετάει τις ατάκες του ανάλογα με τις πράξεις σας στο αρχηγείο του. O Stefan Weyte, γνωστός επίσης ως η φωνή του Caleb, πρωταγωνιστή του Blood, χαρίζει τα φωνητικά ταλέντα του στον Iratus και το αποτέλεσμα είναι ένας αρχικακός που απολαμβάνει τη δουλειά του με το παραπάνω, θυμίζοντας περισσότερο ίσως τον αντίστοιχο εκφωνητή του Dungeon Keeper και κρατώντας πολύ σωστά έναν διαφορετικό τόνο από τον δραματικό, απελπισμένο αντίστοιχο αφηγητή του Darkest Dungeon.

Όταν το μαχαίρι φτάνει στο κόκκαλο
Όπως αναφέρθηκε και στην αρχή, το Iratus: Lord of the Dead αναλαμβάνει το δύσκολο εγχείρημα να ισορροπήσει ανάμεσα σε κάτι που ακολουθεί μεν την γνωστή κι επιτυχημένη συνταγή του Darkest Dungeon αλλά διαφοροποιείται κιόλας αρκετά ώστε να μην μοιάζει και με απλή αντιγραφή του. Το παράδοξο στην περίπτωση αυτή είναι ότι ενώ καταφέρνει να βρει μια αρκετά καλή φόρμουλα που να συνδυάζει αυτά τα δύο άκρα, καταλήγει να επισκιάζεται από την ίδια του την έμπνευση και τον τρόπο που αυτή εξελίσσεται. Εάν δηλαδή το Darkest Dungeon είχε παραμείνει αυτό που κυκλοφόρησε το 2015, το Iratus: Lord of the Dead θα γινόταν δεκτό πέντε χρόνια αργότερα με ενθουσιασμό. Επειδή ωστόσο έκτοτε έχουν μεσολαβήσει δύο expansions (The Crimson Court και The Color of Madness) ενώ το Darkest Dungeon 2 μπαίνει σε Early Access στις αρχές του 2021, οι gamers δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο λόγο να αλλαξοπιστήσουν. Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτό είναι κάτι που βρίσκεται εκτός του ελέγχου της Unfrozen και παρά τις δύσκολες για αυτήν συγκυρίες, παρέδωσε την πρώτη της δημιουργία με ένα αποτέλεσμα που αξίζει τουλάχιστον να δοκιμάσετε εάν ανήκετε στην κατηγορία όσων διασκέδασαν περισσότερο απ’ ότι εκνευρίστηκαν και απογοητεύτηκαν με το Darkest Dungeon.

Θετικά:
- Η μοναδική μέχρι τώρα απόπειρα για κάτι αντίστοιχο του Darkest Dungeon
- Εθιστικό gameplay με γνώριμα αλλά και νέα mechanics
- Σκοτεινή φαντασία με μια γερή δόση χιούμορ
- O Stefan Weyte ως η φωνή του Iratus

Αρνητικά:
- Μοντέλα κι animations μονάδων που θυμίζουν mobile game app
- Απουσία mechanics με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις όπως Insanity, Disease και Traits
- Κακή εφαρμογή των επιθέσεων που στοχεύουν το Sanity των αντιπάλων

Βαθμολογία
Γραφικά: 6.5
Ήχος: 7
Gameplay: 8
Σενάριο: 6
Αντοχή: 7
Γενικά: 7

Εάν αγαπήσατε το Darkest Dungeon, μπορείτε πλέον να μπείτε στη θέση του κακού όσο περιμένετε το sequel του.

Γιάννης Παπαργυρίου