Florence

Πέρα για πέρα αληθινό.

Η δημοτικότητα των mobile games βασίζεται κατά πολύ σε ένα χαρακτηριστικό: Μπορεί να τα παίξει οποιοσδήποτε. Αν παίζετε video games περίπου τέσσερις ώρες τη μέρα τα τελευταία 15 χρόνια πιθανώς να έχετε ξεχάσει ότι κάποτε έπρεπε να μάθετε πώς να το κάνετε. Δεν μιλάμε για gameplay, για τους ξεχωριστούς κανόνες και μηχανισμούς του κάθε παιχνιδιού. Μιλάμε για το: πού βάζω το δάχτυλο μου και γιατί όταν κουνάω το χειριστήριο δεξιά-αριστερά δε στρίβει το τουτού. Οποιοσδήποτε μπορεί να εκτιμήσει τη συναρπαστική αφήγηση του The Last of Us, αλλά αν προκειμένου να το κάνει πρέπει να μάθει να ελέγχει τα άκρα του απ’ την αρχή, αλλά αυτή τη φορά με 15 κουμπάκια σε διάφορα σχήματα και μεγέθη, τίθεται το θέμα του αν αξίζει πραγματικά τον κόπο. Στο Florence μπορείτε να απολαύσετε μια φανταστική διαδραστική αφήγηση, με υπερ-απλό αλλά ενδιαφέρον gameplay, ενώ είστε στο μετρό.

Μία ευπρόσδεκτη περιπέτεια
Η ομώνυμη πρωταγωνίστρια του Florence είναι 25 χρόνων και έχει βάλει τη ζωή της στον αυτόματο πιλότο εδώ και πολλά χρόνια. Η καθημερινότητά της είναι ένας άχρωμος, συνεχώς επαναλαμβανόμενος κύκλος μηχανικών κινήσεων και συνηθειών. Τίποτα μέσα στη μουντάδα της αυτοματοποιημένης "ενήλικης ζωής" της Florence δεν μοιάζει να σχετίζεται με οποιοδήποτε τρόπο με την ίδια και τις επιθυμίες της. Στις αναμνήσεις τις όμως, βαθιά θαμμένες σε κάποια ντουλάπα, υπάρχει μια περίοδος ή μία στιγμή έστω στη ζωή της, όπου όλα τα πράγματα δεν είναι αδιάφορα. Στην εφτάχρονη Florence άρεσαν πολύ τα καλλιτεχνήματα και η ζωγραφική, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. "Τότε γιατί σταμάτησα να ζωγραφίζω;" αναρωτιέται και αμέσως στην αναπόλησή της εμφανίζεται η αποδοκιμαστική έκφραση της μητέρας της. Ώρα για διάβασμα. Καλές οι μπογιές και τα ψαλίδια αλλά ένας σοβαρός άνθρωπος πρέπει προπαντός να ασχολείται με σοβαρά πράγματα. Τα σοβαρά πράγματα δεν είναι ροζ και όλοι το ξέρουν αυτό.

Η τέχνη τελικά θα ξανακάνει την εμφάνισή της στη ζωή της Florence, με σάρκα και οστά, ως Krish. Ο Krish είναι ο νεαρός τσελίστας και λεβέντης που συναντά τυχαία, όταν το κινητό της κλείνει επιτέλους από μπαταρία. Η ερωτική σχέση που θα αναπτύξουν ο Krish και η εικοσιπεντάχρονη πρωταγωνίστρια, θα αλλάξει τις ζωές και των δύο. Η συναισθηματική αφήγηση του Florence καταφέρνει να αποκρυσταλλώσει με ειλικρίνεια, πώς είναι να ερωτεύεσαι για πρώτη φορά. Οι καταστάσεις στις οποίες μας μεταφέρει είναι τελείως κοινότυπες, αλλά αντί να μας μπουχτίσουν με αναπόφευκτα κλισέ, μας γοητεύουν με την αυθεντικότητά τους. Μιας και το παιχνίδι είναι τόσο σύντομο, αξίζει να πείσετε τους φίλους σας να παίξουν, για να απολαύσετε τις αντιδράσεις τους. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά τις εκφράσεις τους ίσως δείτε ακριβώς το σημείο που συναντούν κάποιο κομμάτι του εαυτού τους. Το Florence αποτυπώνει με χάρη μερικά από τα πιο θεμελιώδη άγχη μας και μας υπενθυμίζει ότι η αγάπη μας για τους άλλους και η αγάπη για τον εαυτό μας, είναι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος.

Παίζει με την καρδιά μας
Το gameplay του Florence παρότι απλοϊκό, εμπλουτίζεται από αρκετές ενδιαφέρουσες συλλήψεις. Τα διάφορα puzzles δεν παρουσιάζουν την παραμικρή πρόκληση, γιατί αυτός δεν είναι ο σκοπός τους και κάτι τέτοιο θα ήταν αντιπαραγωγικό για τη ροή της εμπειρίας, που είναι τόσο κρίσιμη. Αντί αυτού, τα puzzles είναι ενσωματωμένα στην αφήγηση με λεπτούς θεματικούς δεσμούς. Επιχειρούν να αποδώσουν σε διαδραστικούς όρους μία νοητική διαδικασία μέσα στο συναισθηματικό της συγκείμενο και σε μεγάλο βαθμό το πετυχαίνουν. Το Florence έχει έτσι κι αλλιώς πολύ μικρή διάρκεια, λιγότερη από μία ώρα, οπότε σας προτείνουμε πραγματικά να πάρετε το χρόνο σας. Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσετε να λύσετε τους "γρίφους" όσο πιο γρήγορα μπορείτε, γιατί απλώς θα χάσετε όλες τις έξυπνες λεπτομέρειες που ξεχωρίζουν το gameplay από άλλες, παρόμοιες εμπειρίες. Μάλιστα, σας παροτρύνουμε να σταθείτε κάθε τόσο και να αναρωτηθείτε με ποιο τρόπο ταιριάζει αυτό που καλείστε να κάνετε, με τον τόνο και τις καταστάσεις που εκτυλίσσονται σε κάθε σκηνή.

Είναι πραγματικά αξιολάτρευτος ο τρόπος με τον οποίο το gameplay καθρεφτίζει την αυξανόμενη οικειότητα του ζευγαριού. Στα πρώτα ραντεβού, όσο εύκολα κι ανώδυνα φαίνεται να απαντάει ο Krish, τόσο πασχίζει να βρει τις σωστές απαντήσεις η Florence. Μέσα από τα μάτια της, η συζήτησή τους μοιάζει με γρίφο. Λίγους μήνες αργότερα, η επικοινωνία τους είναι απλή κι αυθόρμητη. Όταν ο διάλογος γίνεται διαμάχη, η επίλυση των puzzles μετατρέπεται σε έναν αγώνα για κυριαρχία. Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα της εφευρετικότητας του Florence στο πάντρεμα της αφήγησης με τους μηχανισμούς. Με τον τρόπο αυτό κατορθώνει να μας μεταδώσει τη συναισθηματική εμπειρία της πρωταγωνίστριας σε παραπάνω από ένα επίπεδο. Σε ορισμένα σημεία οι επιλογές που θα πρέπει να κάνετε δεν έχουν ούτε σωστή απάντηση, αλλά ούτε και πραγματική επίδραση στην εξέλιξη των πραγμάτων.

Ο διαχωρισμός μεταξύ της αυθόρμητης δημιουργικότητας της Florence και των δυαδικών αποφάσεων που της επιβάλλονται από εξωτερικούς παράγοντες, γίνεται εμφανής μέσω του gameplay. Αν και η εμπειρία είναι πλούσια σε στιγμές αυτού του είδους, υπάρχουν άλλες που μας αφήνουν με το αίσθημα μιας χαμένης ευκαιρίας. Θα συναντήσετε διάφορα σημεία που περνάτε μηχανικά, είτε μουτζουρώνοντας την οθόνη με το δάχτυλό σας, είτε απλώς κάνοντας scroll. Σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις η συνοχή του gameplay σπάει, καθώς θα αναρωτηθείτε τι ακριβώς πρέπει να κάνετε, ενώ η απάντηση είναι… ουσιαστικά τίποτα. Γενικότερα, το Florence δε θα ικανοποιήσει όσους αναζητούν τη διάρκεια και το βάθος των μηχανισμών του gameplay, αν και δεν θα ήταν δίκαιο να το κρίνουμε σε αυτή τη βάση, καθώς δεν αποσκοπεί σε κανένα από τα δύο.

Η παλέτα του ήχου
Η αισθητική παρουσίαση του Florence μοιάζει με εκείνη ενός ανάλαφρου κόμικ, καθώς οι σκηνές εναλλάσσονται σαν μια σειρά από καρέ. Οι ζωγραφιές είναι κυρίως στατικές με διακριτικά animations που δίνουν ζωντάνια και εκφραστικότητα στους χαρακτήρες. Η συναισθηματική φόρτιση ή και αποφόρτιση των σκηνών αποδίδεται με βασικό εργαλείο το χρώμα. Το πρώτο μέρος της αφήγησης που αφορά την αδιάφορη ρουτίνα της Florence απεικονίζεται με αντίστοιχα μουντά, ψυχρά χρώματα. Μια φωτεινότερη, θερμή παλέτα πλημμυρίζει τις σκηνές από τη στιγμή που οι κιτρινωπές μελωδίες του Krish εισρέουν στη ζωή της. Το κόκκινο κυριαρχεί στις οθόνες μας όταν ο τσακωμός του ζευγαριού φουντώνει. Ο μουσικός χρωματισμός είναι εξίσου ζωηρός. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ζεστασιά που βρίσκει η πρωταγωνίστρια στον πρώτο της έρωτα εκπροσωπείται από τη μελωδία ενός εγχόρδου, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το τσέλο του Krish. Η ιστορία αφηγείται με ελάχιστο κείμενο και μηδενικούς διαλόγους αλλά η οπτικοακουστική παρουσίαση αρκεί για να μεταδώσει μια δυνατή συναισθηματική εμπειρία.

Move in, move out, move on
Το Florence, όπως και κάθε άλλο video game, είναι αφενός ένα έργο τέχνης, αφετέρου ένα προϊόν. Συνεπώς είμαστε υποχρεωμένοι να αξιολογήσουμε κατά πόσο μία εμπειρία περίπου 30 λεπτών αξίζει την τιμή των 3 ευρώ. Η απάντηση είναι αδιαμφισβήτητα "ναι". Το γεγονός ότι το Florence είναι μία σύντομη εμπειρία σημαίνει ότι η αξία της είναι συμπυκνωμένη. Το μήνυμά της είναι καθαρό κι αυθεντικό. Εγείρει τις αναμνήσεις και τα συναισθήματά μας, καθώς ταυτιζόμαστε με την βαθιά ανθρώπινη περιπέτεια της πρωταγωνίστριας. Η αφήγηση είναι αρκετά διαδραστική, ώστε να μας εμπλέκει ακόμα περισσότερο κι έτσι να εντείνει τη γλυκόπικρη απόγευσή της. Η διάρκεια του Florence δεν ισοδυναμεί με την αντοχή του. Και αυτό, γιατί η ουσία της ιστορίας που διηγείται επεκτείνεται πολύ πέρα από τα όρια της οθόνης σας.

Θετικά:
- Συγκινητική αφήγηση
- Όμορφο παρουσιαστικό
- Ενδιαφέρουσες gameplay ιδέες
- Προσβάσιμο σε όλους
- Μία πρωτότυπη εμπειρία

Αρνητικά:
- Ορισμένα puzzles επαναλαμβάνονται
- Μερική ασυνέχεια στην αλληλεπιδραστικότητα της εμπειρίας

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 7
Σενάριο: 8
Gameplay: 7
Aντοχή: 5
Γενικά: 7.5

Ένα πρωτότυπο παιχνίδι με ενδιαφέρουσες ιδέες, που θα σας αγγίξει με την συναισθηματική του αφήγηση.

Γιώργος Δρίτσας