Overcooked! 2

Το sequel που μας μεταμορφώνει σε Master Chef.

To Cambridge μας είναι γνωστό σαν ένα από τα μεγαλύτερα “εργοστάσια” παραγωγής διανοιών στον κόσμο. Από τα “σπλάχνα” του ξεπήδησε η Frontier Developments την οποία έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση μετά την διαδρομή μας στα Zoo Tycoon και Jurassic World Evolution. Ανάμεσα στο δημιουργικό team της εταιρείας συγκαταλέγονταν επί οκταετία οι Phil Duncan και Oli De-Vine, δύο φίλοι με ένα κρυφό όνειρο, να δημιουργήσουν το τέλειο Co – Op game. Η πρότερη εμπειρία του Duncan στον ρόλο σεφ είχε ενσταλάξει μέσα του την βεβαιότητα ότι η δουλειά του μάγειρα είναι το τέλειο σκηνικό για συνεργατικό gameplay.

Οι δύο φίλοι άρχισαν να παιδεύονται με τον σχεδιασμό του Overcooked!, ταξιδεύοντας από φεστιβάλ σε φεστιβάλ του χώρου, προσκαλώντας τυχαίους παίκτες, παρακολουθώντας τις φιλότιμες προσπάθειές τους και χρησιμοποιώντας το feedback για να διορθώσουν ότι στραβό είχε το game. Μόλις το κατόρθωσαν, έκλεισαν συμφωνία διανομής με την θρυλική Team 17 και σέρβιραν το ψηφιακό τους γεύμα στον κόσμο, περιμένοντας ανταπόκριση. Η ανταπόκριση ήταν θετική, το Overcooked! πέτυχε καλές πωλήσεις και το sequel μετατράπηκε σε αναγκαιότητα.

Δυο, δυο στην κουζίνα, δυο, δυο
Στο Overcooked! 2 μας υποδέχθηκε ένα θεοπάλαβο σενάριο. Ο Onion King και το βασίλειο του έχει πρόβλημα. Ο εκκεντρικός μονάρχης διάβασε φωναχτά μια συνταγή από το μαγικό βιβλίο Necronomnomicon αλλά δεν του βγήκε σε καλό. Αντί για ένα λουκούλλειο γεύμα, η επίκληση εμφύσησε ζωή στους... Unbread, απέθαντες φέτες τοστ με άγριες διαθέσεις. Για να μπαλώσουμε τα πράγματα, πρέπει να οδηγήσουμε το πρωταγωνιστικό δίδυμο των σεφ σε άφθονες κουζίνες κατά μήκος του βασιλείου, μαγειρεύοντας περίτεχνες συνταγές και διασκεδάζοντας αφάνταστα.

Το δύο είναι ο μαγικός αριθμός αν σκεφτόμαστε να ακολουθήσουμε καριέρα ψηφιακού σεφ και να μην απελπιστούμε από το επίπεδο δυσκολίας του Overcooked! 2 μετά από μιάμιση ώρα. Το game είναι φτιαγμένο για να παίζεται συνεργατικά και επιβάλλει τον στόχο του οδηγώντας στα όρια τον μοναχικό χρήστη. Η εκπαίδευση μας στην κουζίνα περνά από ένα tutorial level όπου μαθαίνουμε τα μυστικά του μαγειρέματος. Στην συνέχεια ανοίγει μπροστά μας ένας μεγάλος χάρτης και τον γυροφέρνουμε από την μια περιοχή στην επόμενη με το πούλμαν μας. Τα πρώτα levels είναι για την γνωριμία μας με τους δύο playable χαρακτήρες, κάποιες εύκολες συνταγές και μερικές κουζίνες όπου κινούμαστε γρήγορα. Σύντομα τα πράγματα στραβώνουν άσχημα. Οι συνταγές που παραγγέλνουν οι πειναλέοι πελάτες περιέχουν πολλά συστατικά, τα οποία χρειάζονται επεξεργασία προτού κατοικήσουν στα πιάτα τους. Στο σημείο αυτό αντιλαμβανόμαστε ότι, η διαχείριση του χάους στο Overcooked! 2 είναι τελικά... παίξε – γέλασε. Παίζουμε με μανία προσπαθώντας να επιβάλλουμε την τάξη και γελάμε με τις παταγώδεις αποτυχίες που βάζουν φωτιά στα πάντα, αφήνουν τους πελάτες νηστικούς και την κουζίνα μισοδιαλυμένη.

Το σύστημα της βαθμολόγησης με αστέρια είναι ο τρόπος του Overcooked! 2 να μας τραβά ξανά και ξανά στις κουζίνες του. Βασικά το πόσα αστέρια θα μαζέψουμε από τα τρία μάξιμουμ είναι θέμα γοήτρου και μια προσπάθεια να ξεκλειδώσουμε κάθε παλαβό σεφ που κρύβεται στα bytes του περιεχομένου. Κοντά στα μέσα της δεύτερης από τις έξι περιοχές στις οποίες απλώνεται το... έπος μας, αρχίσαμε τα restart και για άλλο λόγο, γιατί δεν μπορούσαμε να σταυρώσουμε ούτε ένα άστρο! Από εκεί που πέφταμε με τα μούτρα στο μαγείρεμα εκτελώντας τις απλές συνταγές, βρεθήκαμε άξαφνα σε κουζίνες βγαλμένες από τον τελευταίο κύκλο της Κολάσεως. Τα μαγειρικά σκεύη πολλαπλασιάστηκαν, οι πελάτες απαιτούσαν ολοένα και πολυπλοκότερα πιάτα, τα συστατικά πολλά και η επεξεργασία τους δύσκολη.

Είναι πρακτικά αδύνατο να παίξεις αυτό το game και να μην νιώσεις θαυμασμό για τους σεφ και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν καθημερινά.

Ο χειρισμός είναι πολύ άνετος με το gamepad αλλά και πάλι, θέλει τρομακτική ακρίβεια στις κινήσεις του ο σεφ μας για να ολοκληρώσει το μαγείρεμα στον λιγοστό χρόνο που διαθέτει. Οι συνταγές που παραγγέλνουν οι πελάτες παρελαύνουν στο πάνω μέρος της οθόνης σε μορφή εικονιδίων. Αφού αποκρυπτογραφήσουμε την σημασία τους στο μυαλό μας, εντοπίζουμε τα συστατικά και τα μαγειρικά σκεύη που διαθέτει η κουζίνα μας. Το στάδιο της επεξεργασίας είναι σχετικά εύκολο. Κόβουμε τα συστατικά με το κουζινομάχαιρο και τα πετάμε χύμα σε τηγάνια και κατσαρόλες για να μαγειρευτούν. Στην συνέχεια, τοποθετούμε το φαγητό σε πιάτο και το σερβίρουμε στον ειδικό ιμάντα που θα το οδηγήσει στους πεινασμένους πελάτες.

Είμαστε πρωταθλητές της Ταχυμαγειρικής
Η διαχείριση του χρόνου και του χώρου είναι η μεγάλη πρόκληση, η απόλυτη δοκιμασία των αισθήσεων μας. Τα συναισθήματα που μας δημιουργούνται αντιστοιχούν σε εκείνα υπαλλήλου σε φαστφουντάδικο. Πανικός μας πιάνει βλέποντας τον χρόνο να μειώνεται απειλητικά. Κοιτάμε τις μικροσκοπικές μπάρες που γεμίζουν όσο επεξεργαζόμαστε ένα γεύμα και αναρωτιόμαστε αν θα προλάβουμε να το σερβίρουμε στην ώρα του. Υπολογίζουμε τις αποστάσεις ανάμεσα στα συστατικά, στους πάγκους που τα πετσοκόβουμε και στα σκεύη που τα πετάμε και απελπιζόμαστε. Όλα αυτά τα ευτράπελα συμβαίνουν κυρίως στο single player mode όπου πεταγόμαστε με ένα button από τον ένα σεφ στον άλλο, επιχειρώντας να συντονίσουμε τέλεια τις κινήσεις τους. Πολύ γρήγορα οι κουζίνες χωρίζονται σε δύο τμήματα και το έργο μας δυσκολεύει περισσότερο. Αλλάζουμε σαν σβούρα από τον ένα σεφ στον άλλο, βάζοντας τον πρώτο να πετσοκόψει συστατικά και τον δεύτερο να τα πετάξει στις κατσαρόλες και στα τηγάνια.

Η πιο σπαραχτική στιγμή της μεγάλης περιπέτειάς μας στις κουζίνες είναι όταν ξεχνούμε να βγάλουμε ένα σκεύος από την φωτιά και το βλέπουμε αφενός να χαλάει και αφετέρου, να μετατρέπει το φαγητό μας σε κάρβουνο, χρήσιμο μόνο για τον κάδο απορριμμάτων. Την ώρα που η επιδεξιότητά μας έχει αγγίξει το μέγιστο επίπεδο της, τα δάχτυλα έχουν πιαστεί και τα μάτια κάνουν... πουλάκια πηγαίνοντας δεξιά και αριστερά, τα levels γεμίζουν με εμπόδια. Αερόστατα όπου λυσσομανά ο αέρας και οι μαγειρικοί πάγκοι μας εγκλωβίζουν στην γωνία. Σχεδίες σε ποτάμια που χωρίζουν αποκόβουν τους σεφ μας και τους αναγκάζουν να πετάνε τα συστατικά σαν φρίσμπι ο ένας στον άλλο. Η δυνατότητα εκτόξευσης των συστατικών είναι το νέο game mechanic που εισάγει το sequel. Η χρήση του επιβάλλεται ειδικά στο solo game για να επιταχύνουμε τις διαδικασίες. Αντί να ακουμπάμε ένα συστατικό σε πάγκους περιμένοντας να το αρπάξει ο άλλος σεφ, το εκσφενδονίζουμε στην αγκαλιά του και εκείνος το παρκάρει άμεσα στο πλησιέστερο σκεύος. Όλο το Overcooked! 2 βασίζεται στο καλό timing και στο χάραγμα του βέλτιστου μοτίβου κινήσεων. Με την είσοδό μας σε ένα level βλέπουμε τις συνταγές, απομνημονεύουμε τα συστατικά και την επεξεργασία που απαιτούν, εποπτεύουμε τον χώρο. Αφού “μαγειρέψουμε” στο μυαλό μας την αλληλουχία κινήσεων που θα επιταχύνει το έργο μας, το ρίχνουμε στο κανονικό μαγείρεμα, στοχεύοντας στο υψηλότερο δυνατό σκορ.

Το επίπεδο δυσκολίας έχει πιάσει τα δύο άκρα του φάσματος, ανάλογα με τον αριθμό των users. Μόνοι μας δοκιμάζουμε μια hard εμπειρία ενώ με ένα φιλικό πρόσωπο, η δυσκολία κατρακυλά σε normal και easy περιοχές. Ο καθένας επικεντρώνεται στο δικό του τμήμα της κουζίνας και επεξεργάζεται γρηγορότερα τα πάντα. Σε couch Co – Op κατάσταση, το μαγείρεμα γίνεται παιχνιδάκι. Η συνεννόηση με τον συμπαίχτη είναι άμεση και διαρκής, οι αγγαρείες διανέμονται ταχύτατα και τα πιάτα γίνονται... πιατόσφαιρες που μπαίνουν διαρκώς γκολ στον ιμάντα. Η αμεσότητα εξαφανίζεται στο online multiplayer, την νέα προσθήκη στο gameplay που χαρίζει το sequel. Μη έχοντας δίπλα μας τον συμπαίκτη, αναγκαζόμαστε να συνεννοηθούμε μαζί του με emoticons. Ευχόμαστε να είναι αρκετά έμπειρος ώστε να ασχολούμαστε περισσότερο με το μαγείρεμα και λιγότερο με τα emoticons. Το online multiplayer διατηρεί ένα σεβαστό ποσοστό του άγχους που βιώνουμε στο single player αλλά δεν παύει να είναι ευκολότερο και διασκεδαστικότερο. Μετά από αρκετή προπόνηση, μπορεί να αισθανθούμε ότι το multiplayer είναι τελικά εύκολο, ανάξιο να μας προσφέρει περισσότερες συγκινήσεις.

Τότε φτάνει η ώρα για να δοκιμάσουμε το versus mode του και ιδίως, εκείνο όπου είμαστε εμείς ενάντια σε έναν αντίπαλο, ελέγχοντας έκαστος δύο σεφ. Ο πανικός του single player μας επισκέπτεται και πάλι στην προσπάθειά μας να συντονίσουμε τους σεφ. Το versus mode με τέσσερις σεφ είναι ακόμα καλύτερο γιατί κάνει την εμφάνιση της στο game η μπαγαποντιά. Τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα μπορούν να σαμποτάρουν ανά πάσα στιγμή τον αντίπαλο και τα σκηνικά που ακολουθούν είναι θεοπάλαβα. Την ώρα που ένας σεφ έχει απορροφηθεί με το επόμενο πιάτο που του παρήγγειλαν, του πετάμε ένα τυρί, ένα μπούτι κοτόπουλο και άλλα στην μάπα, διαλύοντας την αυτοσυγκέντρωσή του. Μετά από σκληρή δουλειά και μπόλικο ιδρώτα, οι αντίπαλοι σεφ έχουν ετοιμάσει ένα αχνιστό πιάτο αλλά δεν καταλήγει εκεί που το προόριζαν. Το αρπάζουμε από τον πάγκο και, προτού προλάβουν να μας σταματήσουν, το βάζουμε στον ιμάντα και παίρνουμε εμείς τους πόντους που αξίζει. Απερίγραπτο γέλιο πέφτει όταν ένας σεφ επιχειρεί να στριμώξει τον αντίπαλο στην γωνία για να τον καθυστερήσει.

Προσπαθήσαμε απεγνωσμένα να καταλάβουμε την χρησιμότητα της επιστροφής στο κάστρο του Onion King μετά από την εκκαθάριση της κάθε περιοχής αλλά δεν τα καταφέραμε. Το ενοχλητικό πισωγύρισμα ίσως είναι μια μέθοδος μεγέθυνσης της πενιχρής διάρκειας των πέντε – έξι ωρών που διαρκεί η περιπέτεια. Ευτυχώς για εμάς, μέσα σε αυτό το λιγοστό διάστημα, ευχαριστηθήκαμε μια ποικιλία από levels, στον σχεδιασμό των οποίων κυριαρχεί η φαντασία. Οι καρτουνίστικοι χαρακτήρες μας ικανοποίησαν με το παρουσιαστικό και τα πανικόβλητα animations που τους συντροφεύουν. Η λεπτομέρεια στα levels μας ώθησε πολλές φορές να αφήσουμε τους σεφ μας στην... ατυχία τους και να ασχοληθούμε με το χάζεμα του ντεκόρ. Μαγικοί καθρέφτες, σχεδίες, σιδηροδρομικές ράγες, λεωφόροι, απύθμενα χάσματα, ακόμα και νάνους που κάθονται σε ξύλινο τραπέζι και περιμένουν τις συνταγές μας είδαμε. Όλη αυτή η ομορφιά απεικονίζεται δίχως καμία απώλεια των frames στα 1080p.

Αρκεί οι χαρακτήρες ενός game να συνομιλούν μεταξύ τους στα Simlish (την γλώσσα των The Sims) για να ξεσπάσουμε σε τρανταχτά γέλια. Στο Overcooked! 2 οι λιγοστοί διάλογοι χρησιμοποιούν αυτή την αγαπημένη μας διάλεκτο για να τονίσουν την εξωφρενικότητα της ύπαρξής τους. Γελώντας με το voice acting σε άψογα Simlish, παρατηρήσαμε ότι ένα instrumental στην μουσική υπόκρουση μοιάζει πολύ με παιχνιδιάρικη εκτέλεση του κεντρικού θέματος της σειράς Tales From The Crypt. Το γεγονός μας άρεσε, ακόμα περισσότερο δε εκτιμήσαμε την επιτάχυνση της μουσικής σε όλα τα levels μόλις ο χρόνος κοντεύει να μηδενιστεί. Τα ηχητικά εφέ που συνοδεύουν την επεξεργασία του φαγητού μας θύμισαν τα Clicker, μια κατηγορία που αγαπούμε ιδιαίτερα.

Έξω από το τηγάνι και μέσα στην φωτιά.
To Overcooked! 2 προσφέρει αρκετή διασκέδαση αλλά δεν είχε λόγω ύπαρξης σαν sequel. Το μέγεθος, η δομή του, τα λιγοστά πράγματα που έχουν προστεθεί σε σχέση με το πρωτότυπο θα μπορούσαν να διατεθούν υπό μορφή DLC. Αντί για Overcooked! 2 εμείς νιώθουμε ότι παίζουμε το Overcooked! Complete Edition, μια όμορφη προέκταση του αρχικού περιεχομένου. Φυσικά, αν ένα DLC ή μια ολοκληρωμένη έκδοση του πρωτότυπου κόστιζε τα 23 ευρώ του sequel, ελάχιστοι θα το πλησίαζαν, είναι εντυπωσιακό το πως επηρεάζει την τιμή ενός προϊόντος το κόλλημα ενός αριθμού δίπλα στο όνομά του. Σε τελική ανάλυση, αποκτώντας το αγοράζουμε αρκετές ευχάριστες ώρες παιχνιδιού με φιλικά πρόσωπα, είναι μια παρεϊστικη λιχουδιά.

Θετικά:
- Διασκεδαστικό gameplay που ακονίζει τις ικανότητές μας
- Ευφάνταστα levels και ποικιλία από avatar μαγείρων
- Φανταστικός τρόπος για να περάσει η ώρα με παρέα
- Θεότρελο voice acting και μουσική υπόκρουση
- Νόστιμες συνταγές με τις οποίες μας τρέχουν τα σάλια

Αρνητικά:
- Πολύ δύσκολο single player mode
- Μικρές διαφορές σε σχέση με το πρωτότυπου

Βαθμολογία
Γραφικά: 6.5
Ήχος: 7
Gameplay: 7.5
Αντοχή: 5
Γενικά: 7

Ένα sequel με άρωμα DLC και πολλές ευκαιρίες για να ξεδώσετε.

Γιάννης Μοσχονάς