Life is Strange Episode 1: Chrysalis

Life is...Good όταν ζεις μια τέτοια περιπέτεια!

Η αγωνιώδης φράση «Remember Me» μοιάζει να ξεπετάγεται από τα σπλάχνα των υπαλλήλων της γαλλικής εταιρείας ανάπτυξης Dontnod Entertainment. Κυκλοφορώντας το ομώνυμο video game για PC και κονσόλες τον Ιούνιο του 2013, οι δημιουργοί του θέλησαν να παραδώσουν σε όλους μας ένα αξιομνημόνευτο τίτλο με συναρπαστικό σενάριο που θα τους βοηθούσε παράλληλα να γεμίσουν τις τσέπες τους. Το Remember Me πήρε αμφιλεγόμενες κριτικές και δεν τα πήγε καθόλου καλά στον εμπορικό τομέα με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν έντονες φήμες στις αρχές του 2014 περί χρεωκοπίας της Dontnod.

Ευτυχώς για εμάς, τους οπαδούς του ποιοτικού gaming, οι άνθρωποι της Dontnod δεν κατέθεσαν τα όπλα μετά το εμπορικό Βατερλό του Remember Me, έσπρωξαν με νύχια και με δόντια την ανάπτυξη του επόμενου game τους και βρήκαν στην πορεία την σωτηρία στην αγκαλιά της αγαπητής μας Square Enix η οποία ανέλαβε την διανομή του. Για δεύτερο τίτλο στο χαρτοφυλάκιο της Dontnod οι ιδρυτές της επέλεξαν το Life is Strange, ένα παιχνίδι με έμφαση στην πλοκή και στην ανάπτυξη των χαρακτήρων του διαμέσου των επιλογών που κάνει ο παίκτης.

Για σκηνικό της περιπέτειας επελέγη η περιοχή της Βόρειας Αμερικής που ονομάζεται Pacific Northwest και εμπεριέχει τις πολιτείες του Oregon, της Washington και της Καναδικής επαρχίας εν ονόματι British Columbia. Η επιλογή έγινε με βάση την νοσταλγική, φθινοπωρινή υφή της περιοχής η οποία εναρμονίζεται με τις εσωτερικές αναταραχές και αναζητήσεις των χαρακτήρων του Life is Strange. Τι ακριβώς όμως είναι το εν λόγω παιχνίδι και τι έχει να σας προσφέρει αν αποφασίσετε να επενδύσετε σε αυτό τα λεφτά σας;

Back to school, she’s gonna jump back in there!
Η ομορφούλα Maxine Caulfield είναι μια σπουδάστρια παθιασμένη με την τέχνη της φωτογραφίας η οποία έζησε τα παιδικά της χρόνια στην κωμόπολη Arcadia Bay του Oregon. Η μετακόμιση των γονιών της στο Seattle, οδήγησε την Maxine μακριά από την γενέτειρα της για πέντε ευτυχισμένα χρόνια μέχρι την στιγμή της αναπόφευκτης απόφασής του που θα συνεχίσει τις σπουδές της. Καταλυτική επίδραση στην τελική της απόφαση είχε η παρουσία του διάσημου ζωγράφου Mark Jefferson στην Blackwell Academy, ένα εξαιρετικό ιδιωτικό σχολείο για προικισμένους νέους με μεγάλα πορτοφόλια. Η έδρα της Blackwell Academy βρίσκεται στην Arcadia Bay έτσι η Maxine αποχαιρετά τους νέους της φίλους και την άνεση του Seattle για να επιστρέψει στα παλιά της στέκια.

Από την πρώτη στιγμή που πατά το πόδι της στην Blackwell Academy αρχίζουν τα περίεργα συμβάντα. Σε ένα εφιαλτικό όνειρο βρίσκει τον εαυτό της να περιφέρεται στον φάρο της περιοχής εν τω μέσω μιας απίστευτης καταιγίδας την ώρα που στον ορίζοντα διακρίνεται ένας τεράστιος ανεμοστρόβιλος να κατευθύνεται προς την Arcadia Bay. Την ίδια μέρα στον ξύπνιο της γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας μιας κοπέλας από ένα πλουσιόπαιδο στις τουαλέτες της σχολής, δολοφονία που κατορθώνει να αποτρέψει ανακαλύπτοντας τυχαία την απίθανη ικανότητα της να γυρίζει πίσω τον χρόνο! Στο περιθώριο των υπερφυσικών εμπειριών που βιώνει, η Maxine έχει να αντιμετωπίσει και τα καθιερωμένα προβλήματα της εγκατάστασης σε ένα νέο σχολικό περιβάλλον: κλίκες από αντιπαθητικά πλουσιόπαιδα, νταήδες, σπασίκλες, περιθωριακά άτομα, στριμμένοι καθηγητές κ.ο.κ.

Τα παραπάνω αποτελούν το αφηγηματικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα δράσετε παίζοντας το πρώτο επεισόδιο του Life is Strange. Προσωπικά ένοιωσα σαν να κινούμαι σε ένα περιβάλλον όπου τα γεγονότα της ιστορίας «Storm of the Century» του Stephen King συμβαδίζουν με την υπόθεση εφηβικής σειράς του στυλ «Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς». Αντικρίζοντας τον εισαγωγικό εφιάλτη με την καταιγίδα θυμήθηκα το υπέροχο σκοτεινό σκηνικό του Alan Wake, το οποίο δίνει την θέση του στην καθημερινότητα της Blackwell Academy που είναι μονίμως βουτηγμένη στο φως ενός πανέμορφου ηλιοβασιλέματος.

Χτυποκάρδια στην Blackwell Academy!
Ο χαρακτήρας της Maxine παρουσιάζει κάποιες αντιφάσεις που μου χάρισαν αρκετά λεπτά γέλιου. Ενώ εμφανισιακά και σε θέμα χαρακτήρα παρουσιάζεται σαν ένα γλυκό, μελετηρό και ευαίσθητο κορίτσι. Ορισμένες φορές χρησιμοποιεί ανδρικό λεξιλόγιο κάτι που για εμένα είναι εντελώς αντιαισθητικό όταν εκστομίζεται από γυναίκα. Όταν αντικρίζεις ένα ωραίο μουτράκι να λέει «όπα ρε φίλε», «θα ήθελα να τεστάρω αυτό το κακό αγόρι» (απευθυνόμενη σε αντικείμενο, μια συνηθισμένη αντρική έκφραση στην Αμερική) και άλλα παρόμοια σου έρχεται απ' τη μία αποστροφή και από την άλλη να βάλεις τα γέλια. Για το συγκεκριμένο πρόβλημα ευθύνονται οι σεναριογράφοι που είναι όλοι άντρες και το αίτημα πολλών υποψηφίων εκδοτών που πλησίασαν οι δημιουργοί του Life is Strange, οι οποίοι ζήτησαν άνδρα για πρωταγωνιστικό χαρακτήρα.

Η Maxine αλληλεπιδρά με αρχετυπικούς χαρακτήρες που έχουν μελετηθεί εις βάθος και αποδοθεί εξαιρετικά. Θα συναντήσετε σπασίκλες, απροσάρμοστους τύπους και μέτριες σε εμφάνιση γυναίκες που τις δουλεύουν, παλιόπαιδα που βασανίζουν τους συμμαθητές τους, κορίτσια που συμπεριφέρονται σαν αυτοκράτειρες στον κοινωνικό περίγυρό τους, επαναστατημένους εφήβους και πολλές ακόμα χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Τεράστιο ατού του Life is Strange είναι το ότι ο τρόπος αντιμετώπισης των δοκιμασιών που σας επιβάλλουν οι υπόλοιποι χαρακτήρες καθορίζει και την μετέπειτα συμπεριφορά τους απέναντι σας. Για παράδειγμα, η Victoria Chase, πλουσιοκόριτσο αλά Paris Hilton και άσχημος χαρακτήρας, κοροϊδεύει αδιάκοπα την Maxine και η αντιπαράθεση τους κορυφώνεται όταν την εμποδίζει να μπει στους φοιτητικούς κοιτώνες. Με ένα έξυπνο τέχνασμα που δεν σας το λέω για να μην χαλάσω την έκπληξη, η Maxine την βγάζει από την μέση και εσείς καλείστε να επιλέξετε αν θα την ξεφτιλίσετε ή θα της συμπεριφερθείτε με καλοσύνη. Ανάλογα με την επιλογή σας μεταβάλλεται και η στάση της Victoria απέναντί σας.

Δύο επιπλέον γνωρίσματα του σεναρίου μου προσέφεραν μπόλικα λεπτά απόλαυσης. Το πρώτο είναι το διάχυτο χιούμορ που συναντάται σε ανύποπτες στιγμές. Διαβάζοντας σε ένα πίνακα ανακοινώσεων την απελπισμένη κλήση βοηθείας μιας κοπέλας που της βούτηξαν το tablet της το οποίο ήταν τίγκα στις φωτογραφίες γατιών, πέθανα στα γέλια βλέποντας σε παρακείμενο πίνακα μια ανακοίνωση του κλέφτη να το πουλάει, τονίζοντας τα...GB που καταλαμβάνουν οι γατοφωτογραφίες!

Το επόμενο γνώρισμα είναι οι αδιάκοπες αναφορές σε πασίγνωστες ταινίες και ορίστε μερικά παραδείγματα: η δυνατότητα της Maxine να χειραγωγεί τον χρόνο συγκρίνεται από την ίδια με την ταινία Groundhog Day (Μέρα της Μαρμότας) στην οποία ο πρωταγωνιστής ξαναζεί αδιάκοπα την ίδια μέρα. Στο usb stick που της δίνει ο Warren θα διαβάσετε τους τίτλους από cult ταινίες τρόμου όπως το Cannibal Holocaust. Έξω από ένα δωμάτιο στους κοιτώνες αντίκρισα γραμμένη την λέξη Redrum, αναγραμματισμό της λέξης Murder (φόνος) που γνωρίζετε όσοι έχετε δει την ταινία The Shining του Kubrick.

Οι επιλογές της Maxine
Ο πυρήνας του gameplay στο Life is Strange είναι οι επιλογές που θα κάνετε και οι επιπτώσεις που θα έχουν είτε κατά την διάρκεια του επεισοδίου, είτε στα επόμενα επεισόδια. Το παιχνίδι κρατά λεπτομερές αρχείο όλων των επιλογών σας το οποίο θα δείτε στο τέλος του επεισοδίου και σας προειδοποιεί όταν μια πράξη σας έχει συνέπειες. Είναι προφανές ότι οι επιλογές θα διαμορφώσουν την συμπεριφορά των NPCs αλλά και θα οδηγήσουν σε ξεχωριστά cut scenes και νέες δοκιμασίες.

Αντικρίζετε τον κόσμο σε τρίτο πρόσωπο από την οπτική γωνία της πρωταγωνίστριας Maxine που είναι και ο μοναδικός playable χαρακτήρας στο πρώτο επεισόδιο τουλάχιστον. Στο προσωπικό της ημερολόγιο, η Maxine καταχωρεί αδιάκοπα και την παραμικρή πληροφορία σχετικά με τους ανθρώπους που γνωρίζει και τις καταστάσεις που βιώνει, μια βάση δεδομένων σχεδιασμένη σαν κοριτσίστικο τετράδιο στην οποία κατέφευγα συχνά πυκνά όχι μόνο για να θυμηθώ ορισμένα πράγματα αλλά διότι ο τρόπος έκφρασης της μικρής προσφέρει ζωντάνια και χρωματίζει όλα τα δεδομένα.

Για να δράσουμε στο περιβάλλον της Maxine, το Life is Strange προσφέρει ένα όμορφο και απλοϊκό user interface που το συγκρίνω άνετα με το Fahrenheit. Αντικείμενα και ονόματα καταδεικνύονται με ένα βελάκι και η ευθυγράμμιση μαζί τους αποκαλύπτει έναν κέρσορα εντός κύκλου και τις διαθέσιμες επιλογές στην περιφέρεια του. Με χαρακτηριστική άνεση κατεύθυνα τον κέρσορα στις εκάστοτε επιλογές λαμβάνοντας όλες τις λαχταριστές πληροφορίες για τα αντικείμενα και επιλέγοντας όλα τα θέματα συζήτησης με τους NPCs. Με την δύναμη της αντιστροφής του χρόνου δεν έχασα ποτέ κανένα σημαντικό γεγονός αλλά και το ίδιο το παιχνίδι φρόντιζε να με προειδοποιεί όταν συνέβαινε ένα γεγονός που έπρεπε να αντιμετωπιστεί.

Αντιλαμβάνεστε από τα παραπάνω ότι το Life is Strange είναι εξαιρετικά γραμμικό video game αναφορικά με την εξέλιξη του σεναρίου του αλλά σας αφήνει και λίγο λάσκα για να εξερευνήσετε τις περισσότερες περιοχές και να μιλήσετε με όλους τους NPCs αποκλειστικά και μόνο για την απόλαυση της αλληλεπίδρασης μαζί τους. Αποκόμισα μεγάλη ευχαρίστηση περιφερόμενος στο προαύλιο της σχολής, μιλώντας με όλους σχεδόν τους συμμαθητές της Maxine και χρησιμοποιώντας το χάρισμα της για να χειραγωγήσω την συζήτηση με τέτοιο τρόπο που να εμφανίζεται πανέξυπνη και να γίνεται αγαπητή στον οποιονδήποτε.

Στο Life is Strange το φινάλε δεν έχει την παραμικρή αξία αφού μπορείτε αμέσως να γυρίσετε τον χρόνο πίσω και να αποφύγετε το μοιραίο. Όλη σας η προσοχή είναι στραμμένη στην συλλογή πληροφοριών για την σχολή και τους συμμαθητές σας ενώ τα υπέροχα cutscenes προσφέρουν την εντονότερη ευχαρίστηση. Οι γρίφοι που παρουσιάζονται στην πορεία του είναι πανεύκολοι και δεν πρόκειται να σας σταματήσουν ούτε για μισό δευτερόλεπτο. Τρανό παράδειγμα μία διάσωση κοπέλας σε κλειστό χώρο, εκεί όπου θα μπορούσε κάλλιστα να χτυπήσει...τον συναγερμό πυρκαγιάς που βρίσκεται πίσω της με αντικείμενο το οποίο θα βρει μπροστά στα πόδια της. Για τόσο απλούς γρίφους μιλάμε.

Το soundtrack του παιχνιδιού συγκρίνεται άνετα με αυτά ταινιών. Οι Syd Matters, Mogwai, alt-J, José González και Sparklehorse είναι μόνο μερικοί από τους σπουδαίους καλλιτέχνες που το συνθέτουν!

Το Life is Strange λόγω της επεισοδιακής του μορφής πάσχει από την γνωστή ασθένεια των interactive movies, την ανεπαρκέστατη διάρκεια. Μετά από δυόμιση ώρες εντατικού παιχνιδιού και ενώ είχαν αρχίσει να μου τρέχουν τα σάλια από την υπέροχη ατμόσφαιρά του, αντίκρισα ένα παρατεταμένο cinematic και τους τίτλους τέλους με τα ονόματα των συντελεστών του! Το ξενέρωμα ήταν απίστευτο και με οδήγησε στο σκεπτικό ότι είναι καλύτερα να περιμένει κάποιος την έκδοση όλων των επεισοδίων για να τα παίξει σερί ώστε να μην μείνει ξαφνικά με το… mouse στο χέρι!

Ονειρικά τοπία
Αξίζουν συγχαρητήρια στους σχεδιαστές του Life is Strange που έβαψαν όλα τα textures της περιπέτειας στο χέρι, δημιουργώντας ένα αισθητικό αποτέλεσμα πλησιέστερο σε πίνακα ζωγραφικής παρά σε βιντεοπαιχνίδι. Χάρη στην πανίσχυρη μηχανή γραφικών Unreal Engine 3 ο κόσμος στον οποίο κινείται η Maxine είναι λουσμένος από ρεαλιστικό φωτισμό. Αξιοποιείται στο έπακρο το βάθος πεδίου και τα ειδικά οπτικά εφέ έχουν την τιμητική τους. Παρατηρήστε το περίγραμμα των αντικειμένων που μπορεί να επεξεργαστεί η Maxine και θα δείτε ότι έχει την μορφή της κιμωλίας, οδηγώντας μας συνειρμικά στην μαθητική ιδιότητα της πρωταγωνίστριας.

Το κορυφαίο οπτικό εφέ στο Life is Strange αποκαλύπτεται την ώρα που η Maxine επιχειρεί να γυρίσει τον χρόνο πίσω. Η μικρή υψώνει το χέρι της, τα πάντα θολώνουν μπροστά στα μάτια σας, οι χαρακτήρες γεμίζουν είδωλα εξάπτοντας την φαντασία σαν οι ψυχές τους να προσπαθούν να ξεκολλήσουν από το σώμα τους, άλλοτε το χρώμα εξαφανίζεται κ.ο.κ. Υπέροχη δουλειά έχει γίνει στον τομέα των cutscenes σε τέτοιο βαθμό που δεν πρόκειται να επιταχύνετε με το space καμία συνομιλία ακόμα και αν την έχετε ξαναδεί.

Ερχόμαστε τώρα στα άσχημα μαντάτα της υπόθεσης, δηλαδή στο lipsync και σε οπτικά bugs. Ο συγχρονισμός των χειλιών των χαρακτήρων είναι τόσο κακός που εκπλήσσει πραγματικά με την προχειροδουλειά που έγινε στον τομέα αυτό την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι τομείς είναι τόσο προσεγμένοι. Τα στόματα μπορεί να ανοιγοκλείνουν όταν το εκάστοτε πρόσωπο μιλάει αλλά αν βάζαμε ένα άτομο που διαβάζει χείλια να μας πει τι ήχοι βγαίνουν πραγματικά από το στόμα του χαρακτήρα θα μας έλεγε κάτι το ακαταλαβίστικο. Αυτό δυστυχώς αμαυρώνει την φοβερή δουλειά που έχει γίνει απ' τους ηθοποιούς στις ερμηνείες τους.

Καλό αλλά λίγο
Έχετε προσκληθεί ποτέ σε εορταστικό τραπέζι με ένα πελώριο λαχταριστό γλυκό πάνω του; Πώς θα αισθανόσασταν αν σας επέτρεπαν να φάτε μόνο μια μπουκιά από το γλυκό και μετά να περιμένετε όποτε δεήσουν οι οικοδεσπότες να σας προσφέρουν άλλη μια; Αυτή την εντύπωση μου προκάλεσε η ενασχόληση με το Life is Strange. Είναι ένα καταπληκτικό interactive adventure, απόλαυσα τα πάντα σε αυτό αλλά η απόλαυση τελείωσε τόσο απότομα αφήνοντάς με περισσότερο εκνευρισμένο παρά ικανοποιημένο. Τα 5 ευρώ ανά επεισόδιο και τα 20 για όλα τα επεισόδια είναι μια λογική τιμή αλλά θα πρότεινα να περιμένετε την κυκλοφορία όλων πριν τα αγοράσετε για να μην μείνετε στα κρύα του λουτρού.

Θετικά:
- Όμορφος σχεδιασμός χαρακτήρων
- Εξαιρετικό soundtrack
- Κορυφαίες ερμηνείες
- Interactive χειρισμός που δεν χορταίνεις να τον χρησιμοποιείς
- Συναρπαστικό σενάριο που συνδυάζει μυστήριο, ανάλυση χαρακτήρων και ατμοσφαιρικά σκηνικά
- Αυξημένο replayability με αποφάσεις που έχουν επίδραση στην ιστορία

Αρνητικά:
- Φτωχή ποιότητα των textures στο περιβάλλον
- Κακό lipsync
- Πολύ μικρή διάρκεια

Βαθμολογία
Γραφικά: 7 
Ήχος: 8.5
Gameplay: 8.5
Αντοχή: 3
Γενικά: 7.5

Η ευκαιρία σας να πρωταγωνιστήσετε σε εφηβική ταινία με υπερφυσικά στοιχεία!

Γιάννης Μοσχονάς