Until I Have You

Ο δολοφόνος φορούσε εξωσκελετό και μάσκα. 

Το άγρυπνο συλλογικό μάτι της ομάδας του GameWorld είναι φανερό ότι παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον και προσμονή τις εξελίξεις στην βιομηχανία των video games από μέρα σε μέρα, ακόμα και όταν δεν γράφει για αυτές μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή. Για παράδειγμα, δεν κουβεντιάσαμε ποτέ για την πορεία και το μέλλον της εταιρείας ανάπτυξης Wormwood Studios που ιδρύθηκε το 2010 από τους Mark Yohalem και Victor Pflug. Η προσθήκη του δικού μας James Spanos στην ομάδα της Wormwood οδήγησε το 2012 στην δημιουργία του βραβευμένου adventure Primordia που δεν διέφυγε της προσοχής μας.

Όταν μια εταιρεία ανάπτυξης ξεκινά την δημιουργική της πορεία με τίτλο που ανήκει σε συγκεκριμένο είδος και βραβεύεται, είναι επόμενο να περιμένουμε ότι η επόμενη δουλειά της θα ανήκει στο ίδιο είδος. Επειδή όμως πολύ συχνά η αναμονή του γνωστού οδηγεί σε ένα καταπληκτικό άγνωστο, τα δημιουργικά μυαλά της Wormwood άλλαξαν κατηγορία παιχνιδιού φέτος και αποφάσισαν να σας ταξιδέψουν στον κυβερνοπάνκ εφιάλτη ενός πληρωμένου δολοφόνου.

Το όχημα στο ψηφιακό σας ταξίδι ονομάζεται Until I Have You και η δημιουργία του είναι το απότοκο της πολύμηνης συνεργασίας του James Spanos και του Andrea Ferrara. Οι δύο game designers έστησαν ένα ανατριχιαστικό περιβάλλον βουτηγμένο στο σκοτάδι και στην απελπισία, πλημμυρίζοντας το με retro γραφικά και άπειρα platforming στιγμιότυπα με άφθονη δράση και συγκινητικό σενάριο. Οπαδοί του Blade Runner ετοιμαστείτε.

Ο φόνος δεν είναι τέχνη.
Artist σημαίνει καλλιτέχνης και είναι ο πιο ακατάλληλος τίτλος που μπορείς να δώσεις σε έναν πληρωμένο δολοφόνο. Και όμως, ο χαρακτήρας που θα χειριστείτε είναι γνωστός σαν Artist στην πιάτσα του υποκόσμου, εκεί που το ξεπάστρεμα ανθρώπων θεωρείται ταλέντο που πληρώνεται αδρά. Ο Artist μια ωραία πρωία έβαλε μυαλό και αποφάσισε να εγκαταλείψει την εγκληματική του σταδιοδρομία για χάρη της γυναίκας του αλλά οι πρώην εργοδότες του έχουν άλλη άποψη. Την απαγάγουν επιθυμώντας να τον αναγκάσουν να συνεχίσει τις βρομοδουλειές τους αλλά το σχέδιο γυρίζει εναντίον τους γιατί ο Artist προτιμά να τους καθαρίσει όλους μέχρι να απελευθερώσει την αγαπημένη του.

Ο αντιήρωας που χειρίζεστε είναι μεν εντελώς αντιπαθητικός λόγω της ζωής που επέλεξε αλλά σταδιακά γίνεται ο λιγότερο αντιπαθητικός χαρακτήρας της ιστορίας όσο αντιλαμβάνεστε την έκταση της εγκληματικής οργάνωσης που αντιμετωπίζει και το κακό που έκαναν στην γυναίκα του και στην ευρύτερη πόλη όπου ζει. Η εικονογράφηση της πλοκής σε αρκετά cut-scenes ενισχύεται από πληθώρα μικρών βίντεο (η ειρωνεία ξεχειλίζει από τα περισσότερα και θα σας θυμίσει τις ειδήσεις στα Robocop) στο διαμέρισμα του Artist και συνθέτει μια αφήγηση απίστευτα σκοτεινή και δραματική που θα σας συγκινήσει έντονα.

Το πεπρωμένο σας στο Until I Have You διασπείρεται σε 12 chapters αποτελούμενα από τέσσερα – πέντε επίπεδα. Τα επίπεδα παρουσιάζουν σπαρτιάτικη λιτότητα, τόσο σε μέγεθος όσο και σε περιεχόμενο αφού το πέρασμα τους δεν θα διαρκούσε πάνω από μερικά λεπτά αν δεν υπήρχαν τα εμπόδια και τα τελευταία είναι λίγα και στρατηγικά τοποθετημένα. Ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι εξαιρετικός από πλευράς πρωτοτυπίας αλλά προβληματικός όσον αφορά τους κινδύνους που σας περιμένουν.

Καμία περιοχή δεν μοιάζει με την προηγούμενη και το ταξίδι σας στην κυβερνοκόλαση του παιχνιδιού θα περάσει από όλα τα στάδια της καταραμένης μεγαλούπολης, είτε πρόκειται για πυκνοκατοικημένες περιοχές με κυριλέ κλαμπ και ταμπέλες neon να τις φωτίζουν, είτε για το εσωτερικό ενός χώρου που παραπέμπει σε στομάχι γιγάντιου πλάσματος.

Ελεύθερη πτώση
Ενώ στέκεστε γοητευμένος από το περιβάλλον σας θα ανακαλύψετε ότι πολλοί κίνδυνοι καιροφυλακτούν τους οποίους δεν αντικρίζετε παρά όταν είναι πλέον πολύ αργά. Ανέρχονται σε τριψήφιο αριθμό οι στιγμές που στεκόμουν στην άκρη ενός χάσματος προσπαθώντας να διακρίνω αν υπήρχε εξέδρα για να πηδήξω απέναντι και δεν έβλεπα τίποτα. Στην συνέχεια, έπαιρνα φόρα, επιτάχυνα στο μάξιμουμ και έκανα ένα… άλμα της πίστης φωνάζοντας «Τζερόνιμοοοοο». Πολλές φορές επιβραβευόμουν για την τυφλή μου πίστη και προσγειωνόμουν σε στέρεο έδαφος. Άλλες τόσες βίωνα μια Wile E. Coyote στιγμή απελπισίας, διαπιστώνοντας την ώρα που έπεφτα στο κενό ότι έπρεπε να πηδήξω όσο πιο ακριανά της πλατφόρμας μου μπορούσα ή να περιμένω μια κινούμενη πλατφόρμα να προσεγγίσει το μέρος που στεκόμουν.

Αν σχηματίσατε την ιδέα ότι ο, ενίοτε, προβληματικός σχεδιασμός των επιπέδων ανεβάζει το επίπεδο δυσκολίας σε εκνευριστικό σημείο, σας διαβεβαιώνω ότι δεν ισχύει. Η δυσκολία κλιμακώνεται από επίπεδο σε επίπεδο μέχρι την σύγκρουση με το τελικό boss και κάνει reset στην αρχή της επόμενης περιοχής. Με αυτό τον τρόπο έχετε αρκετό χρόνο για να εξοικειωθείτε με τον εξοπλισμό που προστίθεται ανά τοποθεσία και να απολαύσετε στην συνέχεια την λειτουργία του τσακίζοντας δυσκολότερα εμπόδια.

Στο Until I Have You θα δημιουργήσετε υπέροχες αναμνήσεις ασχολούμενοι με τους δύο βασικούς μηχανισμούς του, το άλμα και το χτύπημα. Εκτός από τα άλματα της πίστης που έχουν την φάση τους, πετυχαίνοντας για παράδειγμα τρία άλματα στην σειρά πάνω σε ολοένα και μικρότερες πλατφόρμες και προσγειώνοντας το avatar σας σε ασφαλές σημείο θα νοιώσετε περήφανοι για τα ρεφλέξ σας.

Η μεγαλύτερη δοκιμασία και η πιο αξέχαστη εμπειρία έρχεται στην πίστα που αποκτάτε μια συσκευή phasing και μπορείτε να περάσετε μέσα από στέρεα αντικείμενα χωρίς πρόβλημα. Κάνοντας phasing στον αέρα ο ήρωας σας μπορεί να διασχίσει μεγαλύτερες αποστάσεις από όσες του επιτρέπουν οι αλτικές του ικανότητες. Σκεφτείτε τον χαρακτήρα σας να ρίχνει ένα άλμα, να περνά μέσα από τρείς ηλεκτροφόρους φράκτες και να προσγειώνεται στην άκρη μιας πλατφόρμας, μερικά χιλιοστά μόνο πριν από ένα απύθμενο χάσμα. Αν αυτό δεν είναι η επιτομή της απόλαυσης σε ένα platform game τότε δεν ξέρω τι μπορεί να είναι.

Μην τους λυπάστε, βαράτε ελεύθερα
Στην μάχη η απόδοση σας είναι ανάλογη της ευχαρίστησης που θα αποκομίσετε. Τέσσερα συνολικά όπλα χρησιμοποιούνται για το ξεπάστρεμα των εχθρών και το ποιο θα προτιμήσετε διαμορφώνει ιδιαίτερα συναισθήματα και εμπειρίες. Αν υποθέσουμε ότι σας αρέσει η χρήση του ροπάλου, η εντύπωση ότι συνθλίβετε έντομα και η εκτόνωση ενός ποσοστού οργής που νοιώθετε θα σας κάνει να αισθανθείτε σαν πυγμάχος. Η μεταχείριση του λέιζερ από την άλλη πλευρά οδηγεί σε μια διαδικασία φόρτισης/εκφόρτισης του όπλου ώστε να πετύχει το μέγιστο damage και εσάς να υπολογίζετε τον χρόνο φόρτισης του προσεκτικά ώστε η εκφόρτιση να πετύχει τον εχθρό ή τους εχθρούς που βρίσκονται μπροστά σας.

Επικροτώ ιδιαίτερα την Bushido Blade λογική της μάχης που θέλει ο ήρωας σας να πεθαίνει με μια μόνο σφαίρα στο κορμί ή από έκρηξη βόμβας, ασχέτως αν ο εξωσκελετός του όφειλε να τον προστατεύει καλύτερα. Γνωρίζοντας ότι απέχετε ένα χτύπημα από τον θάνατο και το παραμικρό στραβοπάτημα διακυβεύει όλη την πορεία ενός επιπέδου, η ένταση της σύγκρουσης καταντά πυρετώδης. Κυριολεκτικά θα προχωράτε βήμα βήμα υπολογίζοντας προσεκτικά τα χτυπήματα και τα άλματα σας ενώ η ανακούφιση στο τέλος του επιπέδου είναι μεγάλη.

Ξέρω, ήδη τρέχει στο μυαλό σας το ερώτημα «αφού δεν τον προστατεύει τότε τι τον θέλει τον εξωσκελετό ο τύπος;» και η απάντηση είναι ότι του παρέχει δύο abilities που δεν διαθέτει ακόμα το ανθρώπινο είδος. Αμφότερα έχουν να κάνουν με την χειραγώγηση του χρόνου. Μόλις ενεργοποιήσετε το πρώτο, ο χρόνος κυλά πιο αργά και από χελώνα, επιτρέποντας σας να εκτελέσετε με μεγάλη προσοχή ένα επικίνδυνο άλμα ή να χτυπήσετε ένα boss αν το χρονικό περιθώριο όπου μπορείτε να τον βλάψετε είναι πολύ μικρό.

Το δεύτερο ability αποτελεί και δεύτερη ευκαιρία σας σε ένα επίπεδο, ενεργοποιούμενο την στιγμή ακριβώς που είστε έτοιμοι να τεζάρετε. Αν πατήσετε το ανάλογο button μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ο εξωσκελετός γυρνά πίσω τον χρόνο και σας επαναφέρει στο σημείο που στεκόσασταν πριν πηδήξετε στο κενό ή φάτε το μοιραίο χτύπημα. Το δεύτερο ability θα το χρησιμοποιήσετε πάρα πολλές φορές ενώ το πρώτο μόνο σε συγκεκριμένα bosses και σε πολύ επικίνδυνα άλματα πάντως και τα δύο αποτελούν ευπρόσδεκτο γαρνίρισμα του gameplay.

Ποιος είναι το αφεντικό εδώ πέρα;
Τα bosses είναι τα «αστέρια» της περιπέτειας, οι βεντέτες που καραδοκούν στο τέλος της εκάστοτε περιοχής με αποκλειστικό σκοπό της ζωής τους να σας στερήσουν την νίκη. Συγχαίρω τους game designers για την ιδανική ρύθμιση της δυσκολίας τους, ανάλογη με όλα τα σοβαρά bosses που έχουμε αντιμετωπίσει σε action platformer. Στην επαφή με ένα boss το μυαλό σας θα παραμερίσει προς στιγμήν τον τέλειο συντονισμό μεταξύ των χεριών και των ματιών σας που σας επέτρεψε να επιβιώσετε μέχρι τότε και θα ρίξει όλο το βάρος του στην απομνημόνευση του μοτίβου που ακολουθεί ο αντίπαλος.

Δύο πράγματα χαρακτηρίζουν τα bosses, ένα παραδοσιακό και ένα καινοτόμο. Το παραδοσιακό είναι τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα των επιθέσεων τους που τα μαθαίνετε και προσαρμόζετε τις κινήσεις σας έτσι ώστε, αφενός να προστατευτείτε από τα χτυπήματα τους και αφετέρου να τα πλήξετε όταν είναι ευάλωτα. Το καινοτόμο χαρακτηριστικό είναι οι πρωτοποριακοί τρόποι εξολόθρευσης τους. Ένα boss διαθέτει μεταλλικά πόδια σαν αράχνη και ο μόνος τρόπος για να τον «καθαρίσετε» είναι να τα κάψετε με φλογοβόλο, κατεβάζοντας την σάρκινη επιφάνεια του κορμιού του στο επίπεδο σας. Ένα άλλο boss αλλάζει διαρκώς χρώματα και επιθέσεις, αναγκάζοντας σας να χρησιμοποιείτε όλα τα όπλα που έχετε στην διάθεση σας εναλλάξ. Ένα τρίτο boss δεν το χτυπάτε ποτέ απευθείας αλλά αδειάζετε την -ξεχειλισμένη από αίμα- δεξαμενή μέσα στην οποία επιπλέει, δημιουργώντας του τελικά ασφυξία.

Έτσι όπως διασχίζετε τρέχοντας τα χάσματα, χτυπάτε μανιωδώς τους εχθρούς και συντρίβετε ή προσπερνάτε τα εμπόδια στο διάβα σας θα ανακαλύψετε ξαφνικά ότι το Until I Have You διαθέτει και stealth gameplay. Στο όγδοο chapter που παραπέμπει άμεσα σε μέλλον τύπου Terminator με την ανθρωπότητα υπόδουλη και τις μηχανές να κυριαρχούν παντού, γιγάντια ρομπότ στρέφουν το μηχανικό τους μάτι προς το μέρος σας. Αν σας δουν, ο ανατριχιαστικός ήχος ενός συναγερμού ακούγεται από μακριά και ένα σμάρι από μηχανικά έντομα σας πλησιάζουν και σας «τελειώνουν». Για να το αποφύγετε, κρύβεστε πίσω από μεταλλικές πλάκες και περιμένετε να ολοκληρώσουν την περιπολία τους. Η stealth διάσταση του παιχνιδιού είναι μια καλοδεχούμενη προσθήκη για να χαλαρώσετε λίγο και να συλλογιστείτε τις εμπειρίες που σας χάρισαν τα προηγούμενα chapters.

Το απόλυτο mode θα παίξετε μετά τον τερματισμό του παιχνιδιού, ονομάζεται Boss Mode και σας «πετάει» όλα τα bosses στην σειρά για να τα συντρίψετε.

Η φρενήρης δράση του Until I Have You δεν πρόκειται να σας κουράσει καθόλου γι’ αυτό ίσως νοιώσετε απογοήτευση όταν φτάσετε στην κορύφωση του δράματος μετά από μόλις επτά ώρες. Θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο; Αν ήταν τότε τα chapters θα έπρεπε να έχουν περισσότερα και μεγαλύτερα επίπεδα, η γκάμα των όπλων να μεγαλώσει κατά πολύ, οι εχθροί να πολλαπλασιαστούν και τα πάντα να ξεχειλώσουν. Ευτυχώς οι game designers δεν επέτρεψαν την αποδυνάμωση του gameplay με περιττή επέκταση του παιχνιδιού και το κράτησαν στα old school πρότυπα τίτλου που μπορείς να γευτείς τις «χάρες» του σε μια ξέφρενη μέρα.

Περιβάλλον με χαρακτήρα
Τα video games είναι σφιχτοδεμένα με την τεχνολογία συνεπώς η απεικόνιση τους περιμένουμε να συμβαδίζει με το hardware της εποχής. Το Until I Have You προτιμά να μας προσφέρει μια retro εμπειρία με γραφικά και level design δεκαετίας 1990 και μηχανημάτων όπως η Amiga και το SNES. Τα μοντέλα των χαρακτήρων δεν στερούνται ποικιλίας οπτικών χαρακτηριστικών αλλά είναι φυσικά πιξελιασμένα κάργα.

Το φόντο στις πίστες θα σας εντυπωσιάσει με την τεράστια ποικιλία από θέματα που αποτυπώνουν παρακμιακούς υπόγειους σιδηρόδρομους, χώρους γραφείων με τεράστιες τζαμαρίες, χωματερές ξεχειλισμένες από παλιοσίδερα και άλλα πολλά. Από σχεδιαστικής απόψεως η καλύτερη στιγμή του παιχνιδιού είναι όταν ο δείκτης παράνοιας του πρωταγωνιστή κατέρχεται σε επικίνδυνα επίπεδα. Το άρρωστο μυαλό του αρχίζει να «δολοφονεί» το στιβαρά κατασκευασμένο περιβάλλον, γεμίζοντας την οθόνη με παράσιτα και μετατρέποντας τους ανθρώπους σε δαιμονικά πλάσματα. Μιλάμε λοιπόν για γραφικά με «χαρακτήρα» και ας πρόκειται για pixel art.

Η φωνή του ηθοποιού Kieran Flitton υπήρξε η τελειότερη επιλογή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο τόνος του αποκαλύπτει όλη την εσωτερική ζωή του desperado που χειρίζεστε σε σημείο να αισθανθείτε θλίψη για την κατάντια του συγκεκριμένου πλάσματος. Το μοίρασμα των ρόλων είναι εξαιρετικό και δεν πρόκειται να ακούσετε φωνή που μοιάζει να απαγγέλει ποίημα ή να διαβάζει από βιβλίο, οι λέξεις συντροφεύονται από το συναίσθημα που δείχνει να νοιώθει ο χαρακτήρας που τις ξεστομίζει.

Η γρήγορη δράση έχει ανάγκη από γρήγορο ρυθμό και ο James Spanos δείχνει να το κατανοεί απόλυτα, συνθέτοντας 34 ατμοσφαιρικά κομμάτια με την χρήση του συνθεσάιζερ του. Ακούγοντας τα θα ταξιδέψετε νοητικά σε δεκαετίες όπου το συνθεσάιζερ κυριαρχούσε στην μουσική σύνθεση και θα περάσουν από το μυαλό σας ποικίλες εικόνες και ήχοι, από την σειρά Knight Rider μέχρι το Metropolis. Αν δεν γνώριζα ποιος συνέθεσε το soundtrack μπορεί και να νόμιζα ότι είναι ο «θείος» Giorgio Moroder κρίνοντας από το πόσα ευχάριστα συναισθήματα προξενούν οι νότες του.

Κυβερνοπάνκ για πάντα
Το να χαθείτε σε κυβερνοπάνκ σύμπαν με συναρπαστικές προκλήσεις και οπτικοακουστικά ερεθίσματα που θα σας γυρίσουν σε θρυλικές δεκαετίες του gaming και του σινεμά δεν είναι ασήμαντος άθλος. Ακόμα και αν δεν χωνεύετε με τίποτα την pixel art, θα απορροφηθείτε γρήγορα από την δράση και τους αλλόκοτους χαρακτήρες που θα συναντήσετε. Το Until I Have You χρησιμοποιεί με μεγάλη μαεστρία τα χαρακτηριστικά του action platformer είδους και δικαιολογεί με το παραπάνω το κόστος των 14 ευρώ στο Steam.

Θετικά:
- Υποδειγματικό gameplay που ανανεώνει τις προκλήσεις του ανά επίπεδο
- Soundtrack που διεγείρει ευχάριστα τα αυτιά μας και θυμίζει μεγάλες επιτυχίες του παρελθόντος, παιγμένες με συνθεσάιζερ
- Κόσμος αποτελούμενος από τοποθεσίες που διαθέτουν χαρακτήρα και εντυπώνονται ευχάριστα στην μνήμη
- Σενάριο με έντονο το δραματικό στοιχείο και απρόβλεπτη κατάληξη

Αρνητικά:
- Ο τομέας των γραφικών
- Σχεδιαστικά λάθη σε αρκετά levels

Βαθμολογία
Γραφικά: 6
Ήχος: 7
Gameplay: 7.5
Αντοχή: 6
Γενικά: 7

Θα καλύψει τις retro απαιτήσεις σας.

Γιάννης Μοσχονάς